Τo νέο ΠΑΣΟΚ και ο σφυγμός της κοινωνίας

Η ΠΡΩΤΗ πράξη εντός αχαϊκού εδάφους στην τελική ευθεία προς την κάλπη ήρθε προ διμήνου, με την επίσκεψη Μητσοτάκη. Σειρά έχει την Παρασκευή ο Αλέξης Τσίπρας. Θα ξαναδούμε και τους δύο προφανώς μέσα στην άνοιξη. Ενδιαμέσως θα φυτρώνουν οι συνδυασμοί των κομμάτων. Χθες άνοιξε τον χορό το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει την ιδιαιτερότητα ότι γνωρίζουμε τον βουλευτή που θα βγάλει. Η τοπική οργάνωση προσπαθεί να ζεστάνει τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τον πρώην πρωθυπουργό με το κίνητρο της ενδεχόμενης δεύτερης έδρας. Είναι μια εκδοχή αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Οσο περισσότερο τρέξουμε για τον εαυτό μας, τόσο ισχυρότερο θα βγει από τις κάλπες το κόμμα, συνεπώς τόσο πιο κοντά θα βρεθούμε στη δεύτερη έδρα.

ΑΛΛΑ ΤΟ δημοσκοπικό σκηνικό απέχει από το να ευνοήσει έναν τέτοιο στόχο. Υπάρχουν λόγοι που το ερμηνεύουν. Σε ένα πρώτο επίπεδο, ισχύει ότι η νέα ηγεσία δεν κατάφερε να εκμεταλλευθεί τη δυναμική που προκάλεσε και τις ελπίδες που ενέπνευσε, εκτεθείσα σε σφάλματα ή και καλλιεργώντας μια αίσθηση ανεπάρκειας. Αυτά διορθώνονται με νέες στρατηγικές, χειρισμούς, επικοινωνιακές καμπάνιες. Αυτό που δύσκολα διορθώνεται είναι το ενδεχόμενο να έχει εμφυτευθεί στη συνείδηση του εκλογικού σώματος ως καταξιωμένος εναλλακτικός εξουσιαστικός πόλος ο ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ να αναγνωρίζεται ως σχετικά συμπαθής ατροφικός εταίρος. Πολλώ δε μάλλον όταν εμφανίζεται ως δεδομένο παρακολούθημα του κεντροαριστερού κυρίαρχου μπλογκ και όχι ως δύναμη με φιλοδοξία και ικανότητες να φτιάξει προγραμματική ατζέντα για τη χώρα.

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να συναγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνθηματολογικούς αριστερισμούς. Πρέπει να πιάσει σφυγμό σημερινής κοινωνίας. Και όχι να αφήνει να το πετυχαίνει αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης.