Απόστολος Βαγενάκης: Το όνομά του στην Παθολογική Κλινική του ΠΓΝΠ

Ηταν οδηγός και φάρος στη ζωή πολλών γιατρών, ο αείμνηστος καθηγητής τιμήθηκε από το νοσοκομείο

Βαγενάκης

Το όνομα του αείμνηστου και αγαπητού καθηγητή Απόστολου Βαγενάκη φέρει πλέον η Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών της οποίας υπήρξε θεμελιωτής και δάσκαλος πολλών από τους γιατρούς, οι οποίοι τη στελεχώνουν σήμερα.

Η μετονομασία της Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής σε: «Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική – Απόστολος Γ. Βαγενάκης» έγινε την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι στο πλαίσιο μιας σεμνής αλλά ιδιαίτερα συγκινητικής τελετής.

Η εκδήλωση ξεκίνησε από το αμφιθέατρο του νοσοκομείου όπου παρουσιάστηκε ένα βίντεο με την πορεία του καθηγητή και την κατάθεση εμπειριών από μέλη της ιατρικής κοινότητας του ΠΓΝΠ τα οποία υπήρξαν μαθητές του. Επικεφαλής της διοργάνωσης ήταν ο καθηγητής και διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής Μάρκος Μαραγκός ο οποίος αναφέρθηκε στην πορεία του καθηγητή και στον καθοριστικό του ρόλο στην ανάπτυξη της Παθολογικής Κλινικής και του Ιατρικού Τμήματος.

Ο καθηγητής Απόστολος Βαγενάκης, έχοντας διεθνή αναγνώριση στις ΗΠΑ, υπήρξε ένας τους βασικούς ιδρυτές και θεμελιωτές του Τμήματος Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών και ο ιδρυτής της Παθολογικής Κλινικής. Για 27 συναπτά έτη υπήρξε ο διευθυντής της Κλινικής και συνέβαλε, πλην των άλλων, καθοριστικά στην εκπαίδευση μεγάλου αριθμού φοιτητών και ειδικευομένων ιατρών, και στην αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας στην Πάτρα και την ευρύτερη περιοχή.

Βαγενάκης

Μπροστά στη νέα ταμπέλα της Κλινικής Λένα Βαγενάκη, Μάρκος Μαραγκός, Γιώργος Βαγενάκης, Δημήτρης Μπάκος

Οπως ανέφερε δε χαρακτηριστικά ο κ. Μαραγκός ήταν πολύ αυστηρός, ιδιαίτερα στο σκέλος που αφορούσε την προσέγγιση και την εξέταση των ασθενών.

Ο καθηγητής και διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής Περικλής Νταβλούρος ανέφερε: «Η γενιά των καθηγητών του Απόστολου Βαγενάκη ήταν στα μάτια μας και στη συνείδησή μας οι μικροί θεοί. Ηταν τα πρότυπά μας. Διαμορφώσαμε χαρακτήρα μέσα από αυτούς τους ανθρώπους. Ο καθηγητής Βαγενάκης ήταν οδηγός και φάρος στη ζωή μας».

Παρούσα στην εκδήλωση ήταν η σύζυγος και στυλοβάτης του Απόστολου Βαγενάκη, Λένα και ο γιος του Γιώργος ο οποίος μίλησε με ιδιαίτερα συγκινητικά λόγια. «Θυμάμαι από μικρό παιδί στην κουζίνα του σπιτιού μας που ο πατέρα μου με αξιόλογος καθηγητές συζητούσαν για τη δημιουργία του Τμήματος Ιατρικής και την ανάπτυξη της κλινικής» και πρόσθεσε:

«Επειδή ο πατέρας μου με έμαθε να αναγνωρίζω τον κόπο και την αξία του άλλου, θα πω ότι η τιμή αυτή προς τον πατέρα μου ανήκει σε όλους σας. Σε όσους πέρασαν από την κλινική και σε όσους είναι εδώ και συνεχίζουν να προσφέρουν. Τα παλαιότερα στελέχη Μπασιάρης, Νικολοπούλου, Αντωνόπουλος, Ζούμπος, Αλεξανδρίδης, Σιαμπλής, Σιάγκρης, Μάρκου, Σκουτέλης, Γώγος και πάρα πολλοί άλλοι, οι νοσηλεύτριες με το πολύτιμο έργο που προσφέρουν και χωρίς αυτές δεν υπάρχει παθολογία, τις γραμματείς οι οποίες κατάφεραν να αντέξουν τον δύσκολο χαρακτήρα του πατέρα μου. Να έχετε κουράγιο και δύναμη στο πολύτιμο έργο σας κι όταν γίνονται τα πράγματα δύσκολα, να αντλείτε από την ψυχή σας αγάπη γι’ αυτό που κάνετε, έχοντας οδηγό τις αξίες και το ήθος. Είναι πολύ μεγάλη η τιμή».

Ο ομότιμος καθηγητής Διονύσης Σπ. Μπονίκος σε χαιρετισμό του σημειώνει τα εξής:

«Χαιρετίζω και επικροτώ ολόθερμα την τιμητική διάκριση του Απόστολου Βαγενάκη, ενός ξεχωριστού ανθρώπου που με την πολυδιάστατη προσωπικότητά του και το πολυσχιδές έργο του άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της πληθωρικής παρουσίας του στις ψυχές μας.
Η τιμητική αυτή διάκριση έχει, βεβαίως, περισσότερους του ενός συμβολισμούς. Υπογραμμίζει, πάνω απ’ όλα, το γεγονός ότι μπορεί κάλλιστα σε μια δεδομένη χρονική περίοδο, εκείνο που δοκιμάζουν λιγοστοί μόνο άνθρωποι να έχει περισσότερη ιστορική ενάργεια, ηθική βαρύτητα και ψυχολογική αξία από το θαμπό και ατάραχο συναίσθημα του συνόλου» και πρόσθεσε:

«Η διάκριση αυτή υποδηλώνει επίσης αυτό το οποίο ο Βαγενάκης πίστευε αταλάντευτα ότι, δηλαδή, σε καιρούς τεκτονικών αλλαγών, κάποια πράγματα παραμένουν πεισματικά αμετάβλητα όπως, να μη φοβόμαστε να χαρακτηρισθούμε ελιτιστές, να μη μένουμε ποτέ παθητικοί θεατές της αδικίας και της ηλιθιότητας και βεβαίως, να επιδιώκουμε μια βιωμένη ζωή αντί της καριέρας.
Η διάκριση τέλος αυτή, επιβραβεύει περίτρανα τη σημασία του χαρισματικού δασκάλου, διότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο Βαγενάκης ήταν πρωτίστως δάσκαλος -και όχι απλώς δάσκαλος, αλλά ένας από τους σημαντικότερους ερωτικούς της μεγάλης ποιητικής της διδασκαλίας.

Στο εξής, το όνομα του Βαγενάκη, του τρυφερού pater familias όλων μας, θα δεσπόζει στα πρόθυρα της Παθολογικής Κλινικής για να υπενθυμίζει στους επιγόνους ότι χωρίς πατέρα πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι ανοιχτοί στη χρησιμότητά του. Το να τιμήσουμε σοβαρά τον πατέρα σημαίνει να αποδεχτούμε την κληρονομιά που μας άφησε».