Η νέα ταινία του Βαγγέλη Γέττου – Ενα μανιφέστο αγάπης και συγχώρεσης
Η διαδικτυακή πρεμιέρα της ταινίας «De Profundis» θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 9 το βράδυ (ώρα Κύπρου), μέσα από το κανάλι του υπουργείου Εξωτερικών της Ιρλανδίας (Irish Foreign Ministry) στο YouTube, όπου και θα παραμείνει με ελεύθερη πρόσβαση.
<iframe width=”962″ height=”541″ src=”https://www.youtube.com/embed/yS_5rEhsZoY” title=”YouTube video player” frameborder=”0″ allow=”accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture” allowfullscreen></iframe>
Η ηθοποιός Βασιλική Κυπραίου και ο Πατρινός μουσικός Βαγγέλης Γέττος, 120 χρόνια από τον θάνατο του Οσκαρ Ουάιλντ, ψηλαφούν με γυμνά χέρια το De Profundis, την πυρακτωμένη επιστολή – διαθήκη του μεγάλου Ιρλανδού συγγραφέα, μέσα από μία πειραματική ταινία μεσαίου μήκους.
Η αρχή έγινε με τρεις θεατρικές παραστάσεις και έπειτα οι Βαγγέλης Γέττος, Βασιλική Κυπραίου και Χάρης Παναγιώτου αποφάσισαν να δημιουργήσουν την συγκεκριμένη ταινία. Και όταν ρωτάμε τον Βαγγέλη Γέττο, γιατί αποφάσισαν αρχικά να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο project, μας απαντά: «Ο Ουάιλντ φυλακίστηκε κυρίως λόγω των ηθών της εποχής, λόγω του διαφορετικού του σεξουαλικού προσανατολισμού όπως λέμε σήμερα, γιατί εκείνη την εποχή ούτε καν συζητούσαν αυτό το θέμα. Ο νόμος μάλιστα ήταν “περί σοδομισμού” οπότε αντιλαμβανόμαστε το τι σήμαινε το να είσαι διαφορετικός, όχι ομοφυλόφιλος, εκείνη την εποχή. Καταδικάστηκε λοιπόν σε δύο χρόνια, γιατί ήταν ένας αντιφρονών της εποχής, τόσο ηθικά όσο και κοινωνικά. Τα έργα του ασκούσαν μία πολύ λεπτή κριτική στην αστική τάξη της Βρετανίας εκείνης της περιόδου, αυτός ήταν διχασμένος μεταξύ της Ιρλανδίας που ήταν η πατρίδα του και της Αγγλίας όπου ζούσε και δούλεψε, οπότε μιλάμε για έναν άνθρωπο με πολλαπλές ταυτότητες, οι οποίες όλες θα λέγαμε σήμερα ότι συμπυκνώνονται στην έννοια της διαφορετικότητας».
Και ήταν η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου που έφερε στο μυαλό του Βαγγέλη Γέττου μια εικόνα: «Σκεφτόμουν την ώρα της δολοφονίας του Κωστόπουλου στην Αθήνα, αν περνούσε από την Κάνιγγος το φάντασμα του Ουάιλντ και παρατηρούσε την σκηνή, θα αναρωτιόταν: Εχουν πράγματι περάσει 120 χρόνια προς τα εμπρός ή μήπως 120 χρόνια πίσω από τη δική μου εποχή;».
Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΤΟΠΟΣ
Το De Profundis όπως σημειώνει ο Βαγγέλης Γέττος είναι ένα μανιφέστο αγάπης και συγχώρεσης, μιας συγχώρεσης μακριά από «ψευτοθρησκευτικά άλλοθι», καθώς μέσα στο βιβλίο του ο Οσκαρ Ουάιλντ έχει αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον Χριστό. Ενα κομμάτι μάλιστα, αποτελεί και μία από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίας: «Ο Ουάιλντ μιλάει για το ότι η θρησκεία δεν τον ωφελεί και θα ήθελε μια θρησκεία όπου ο ιερέας θα ιερουργεί με ανευλόγητο άρτο. Είναι ένα μανιφέστο μιας αγάπης και μιας συγχώρεσης εγκόσμιας, του εδώ και τώρα. Δεν υπάρχει το “μετά” μέσα στο De Profundis. Οι άνθρωποι πρέπει να αγαπηθούν και να αλληλοσυγχωρεθούν εδώ και τώρα γιατί δεν υπάρχει άλλη ζωή μετά, γιατί στο ηδονιστικό σύστημα του Ουάιλντ καμία μετά θάνατον ζωή δεν μπορεί να προσφέρει τις χαρές αυτής της ζωής. Αρα ο μόνος τρόπος για να γευτούμε κάθε χαρά και να βουτήξουμε σε κάθε πειρασμό όπως ο ίδιος λέει ότι έκανε, είναι μέσω της αγάπης και της συγχώρεσης» μας λέει χαρακτηριστικά.
Μία φράση που βρίσκουμε μέσα στο βιβλίο προκάλεσε την επόμενη ερώτησή μας. Αραγε συμφωνεί ο Βαγγέλης Γέττος με το «όπου υπάρχει θλίψη ο τόπος είναι ιερός»; «Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, όμως θα ήθελα να πω και το εξής: Ναι είναι ιερός ο χώρος της θλίψης, αλλά δεν μπορούμε να παραμείνουμε στην ιερότητα. Και το Αουσβιτς είναι η απόλυτη θλίψη αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς απέναντί του. Πρέπει να γίνουμε αντιφασίστες. Και η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου είναι η απόλυτη θλίψη, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς απέναντι στην ιερότητα. Εκεί πρέπει να ανοσιουργήσουμε, να διαρρήξουμε αυτή την ιερότητα, ώστε να τη μετουσιώσουμε σε αντίδραση. Οπότε η ιερότητα ναι, αλλά ως σημείο εκκίνησης αλλά όχι ως αφορμή και παράγοντας στασιμότητας» απαντά.
Η «ΝΤΡΟΠΗ» ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ
Ο Οσκαρ Ουάιλντ τόλμησε και καταδικάστηκε ενώ το πλήθος τού φώναζε «Ντροπή». Υπάρχουν σήμερα άλλοι, μικρότεροι, καθημερινοί Οσκαρ Ουάιλντ; «Παντού, χιλιάδες, εκατομμύρια» μας απαντά ο Βαγγέλης Γέττος επισημαίνοντας πως «το να μιλήσεις αυτή τη στιγμή μέσα σε αυτή την τραγική κατάσταση που ζούμε, το “ντροπή” θα ακούγεται στους αιώνες των αιώνων, σε κάθε κίνηση του ανθρώπου που τολμά». Αλλωστε, όπως τονίζει, επαναστάτες υπήρξαν στην διανόηση, την ηθική και την ανθρωπιά από όλες τις επαναστατικές κινήσεις και πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα τους φωνάζουν «ντροπή».
Ενα βιβλίο όπως το «De Profundis» προσφέρει αρκετές αφορμές για προβληματισμούς, καθώς κάθε φράση του είναι και ένας στοχασμός. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άλλοι άνθρωποι, οι απόψεις τους είναι απόψεις άλλων, σημειώνει μεταξύ άλλων. Αραγε πόσο εύκολο είναι να χαθεί κανείς; «Ανέκαθεν ήταν πολύ εύκολο. Πάντα το πιο δύσκολο πράγμα ήταν να βρεις τον εαυτό σου», σημειώνει ο Βαγγέλης Γέττος όταν τον ρωτάμε παραθέτοντας παράλληλα και τα λόγια του Κωστή Παπαγεωργίου «άλλο το εγώ και άλλο ο εαυτός». Και ο πιο σίγουρος τρόπος για να βρει κανείς τον εαυτό του είναι η αυτομόρφωση, καθώς όπως επισημαίνει «οποιαδήποτε γνώση προσφέρεται, προσφέρεται για κάποιον ύπουλο λόγο, είτε το καθεστώς είναι δικτατορία, είτε δημοκρατία». Και όταν ο Βαγγέλης Γέττος μιλά για αυτομόρφωση, μιλά για διάβασμα, την αναζήτηση στις τέχνες, στον κινηματογράφο, τη μουσική, τον αθλητισμό. «Το να αποκηρύξεις την δοσμένη γνώση και να αναζητήσεις τη δική σου οδό αυτομόρφωσης είναι η αρχή του τέλους της άγνοιας του εαυτού σου και η αρχή της αναζήτησης του πραγματικού σου εαυτού» τονίζει.
Συντελεστές ταινίας:
Βαγγέλης Γέττος, Βασιλική Κυπραίου, Χάρης Παναγιώτου: Σύλληψη και διασκευή. Βασιλική Κυπραίου: Ερμηνεία. Βαγγέλης Γέττος: Πρωτότυπη μουσική, script. Χάρης Παναγιώτου: Εικονοληψία, φωτογραφία. Ευαγόρας Μπεκιάρης: Ηχοληψία. Σταύρος Κωστιδάκης: Εditing. Kevin Brown: Post production editing & graphics.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
