Αντώνης Σκιαθάς: «Συνομιλώ με την αρμονία που δημιουργεί η μοναχικότητα»
Πρωτοδημοσίευσε ποίηση στα 17 του, κι έκτοτε το έργο του έχει ταξιδέψει και τιμηθεί εντός και εκτός ελληνικών συνόρων. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Κατασκοπεία του Χρόνου» (εκδ. ΑΩ), μια εξαίσια ποιητική αφήγηση, με βιωματική και συνάμα κοινωνική διάσταση.
Ο Αντώνης Σκιαθάς μιλάει στην «ΠτΚ» για τον Χρόνο και δίνει τον ορισμό του, για τη μοναχικότητα ως κώδικα άσκησης, τις εμμονές και τη μνήμη, το μέλλον της ποίησης.
Εκκρεμότητες που ζητούσαν να κλείσουν, επιθυμία συμφιλίωσης με τον Χρόνο ή κάτι άλλο ήταν αυτό που υπαγόρευσε τη δημιουργία των κειμένων, με έντονη ποιητική χροιά, που περιλαμβάνονται στην «Κατασκοπεία του Χρόνου»;
Ο Χρόνος έχει τη μνήμη της ζωής μα και τον κώδικα της αγάπης του θανάτου. Η πρώτη περίοδος του εγκλεισμού ολοκλήρωσε την άσκηση που με ποιητική αφήγηση δούλευα εκείνη την περίοδο συνομιλώντας για μια ακόμα φορά με όσα αφορούσαν τον τρόπο της βιωτής μου. Πρόσωπα, γεγονότα, μνήμες, αφορισμούς, μα κυρίως συνομιλίες με πατρίδες της αγάπης για εκείνα που έφυγαν ως καθημερινότητα μαζί με τα οικεία πρόσωπα που ταξίδεψαν στο άχρονο σύμπαν που με την απουσία τους για μια ακόμα φορά με δίδαξαν την παρουσία τους. Με τον Χρόνο δεν μπορεί να συμφιλιωθεί αλλά να συνομιλήσει ο άνθρωπος για να δημιουργήσει κώδικες αγάπης για τα όσα του πρέπουν.
Κατάσκοπος, Δεσμοφύλακας, Αλήτης -κάποιοι χαρακτηρισμοί του Χρόνου, που προκύπτουν από τα κείμενά σας. Τι είναι για εσάς ο Χρόνος;
Ο Χρόνος είναι το Ολον της ματαιότητας που βιώνει εν πορεία δημιουργίας ο άνθρωπος, γνώστης της αρχής και του τέλους του. Χωρίς να «πολιτικολογώ» για το τελολογικό της ύπαρξης, ο Χρόνος καθορίζει τα όσα μας πρέπουν, τα όσα μας αναλογούν, τα όσα περιγράφουμε με τις επιλογές μας ως καθημερινότητα.
Ο Χρόνος είναι η αρχή αν υπάρχει αρχή και το τέλος αν υπάρχει τέλος στο σύμπαν.
Γράφετε για χαμένες πατρίδες, στρατόπεδα, εξορία, ανεργία, καραντίνα, γεννήτορες, μνήμες, απουσία, μοναξιά, μελαγχολία, με αναφορές στη φύση και τα «πλάσματά» της. Πείτε μας γι’ αυτό τον συνδυασμό.
Ο ενιαίος χρόνος της μνήμης είτε αυτή είναι συλλογική, είτε αυτή είναι ατομική καταγράφει τα βιωμένα και περιγράφει τις προδιαγραφές για τα όσα έπονται. Το φυσικό περιβάλλον μας σαφώς περιγράφεται από το τώρα αλλά έχει και όλα εκείνα που το διαμορφώνουν από το συλλογικό παραγόμενο. Είναι ορατό ότι οι γεννήτορές μας, η καθημερινότητά τους, ο τόπος που ζούμε και σαφώς τα «τραύματα» των πολιτικών επιλογών κάθε φορά της ηγεσίας της πατρίδας μας διαμορφώνουν και τη διαχείρισή του.
Η Μικρασιατική καταστροφή, ο εμφύλιος πόλεμος, η επταετία συνταγματαρχών, τα ζεμπέικικα της μεταπολίτευσης, η καταστροφή του φυσικού τοπίου λόγω της στρεβλής αστικής ανάπτυξης είναι η πραγματική μας οδοιπορία στο φως και στην αρμονία του εμείς και κάποτε του εγώ.
Παραγωγικός, δημιουργικά, απέβη ο εγκλεισμός για εσάς. Τους μήνες της καραντίνας καταλήξατε σε κάποιες συνειδητοποιήσεις, που, ενδεχομένως, εμπόδιζαν να αναδυθούν οι φρενήρεις ρυθμοί της «κανονικής» καθημερινότητας;
Ο εγκλεισμός για μένα είναι άσκηση βίου, είναι ο τρόπος που γίνομαι πιο άρτιος και καλύτερος στο να αντιλαμβάνομαι τους τρόπους των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μου και με συνδράμουν στην καθημερινότητά μου. Ανεξάρτητα με το βίαιο της μοναχικότητας που όρισε η πανδημία, αν δεν υπήρχε θα την είχα δημιουργήσει αυτή τη μοναχικότητα ως κώδικα άσκησης.
Σε ό,τι με αφορά, η δημιουργία εσωστρέφειας, ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας επιτυχούς στα αποτελέσματα ημέρας, για μένα είναι από εκείνα που τολμώ και αναζητώ να υπάρχουν. Για έτη πολλά συνομιλώ με την αρμονία που δημιουργεί η μοναχικότητα και σαφώς όχι η μοναξιά.
«Οι εμμονές – Ιστορίες για τη γενέθλια πόλη», το τρίτο μέρος του βιβλίου, είναι πρωτοπρόσωπες με κυρίαρχο το αυτοβιογραφικό στοιχείο. Τι μερίδιο διεκδικούν στη ζωή σας οι εμμονές και ποιος ο ρόλος της γραφής απέναντι στις επεκτατικές τους διαθέσεις;
Το τρίτο μέρος της Κατασκοπείας του Χρόνου περιγράφει με τον τίτλο του άλλωστε την επικοινωνία με τον οικογενειακό ορίζοντα της μνήμης. Μιλάει για τα ανθρώπινα που με κανακεύουν όλα αυτά τα χρόνια.
Οι εμμονές ως επίφαση και η βιωμένη μνήμη ως πραγματικότητα υμνούν την προσωπική μου διαδρομή για όσα επιλέγουν να με διαμορφώνουν ως προσωπικότητα και τα όσα χωρίς τη θέλησή μου με διαμόρφωσαν. Η Γενέθλια Πόλη που για μένα είναι το Περιστέρι στην Αθήνα και το Παγκράτι για την οικογένεια της μητέρας μου, είναι ένας ονειρικός τόπος για μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια. Για μια Ελλάδα που λατρεύω και για την οποία γράφω τα κείμενά μου.
Οικονομική/ υγειονομική κρίση, πόλεμος… ζοφεροί οι καιροί μας. Τι σας θλίβει και πώς λειτουργεί το «αναρρωτήριο για νοσούντες από έλλειψη χαράς» όπως διαβάζουμε στο «Αναρρωτήριο»;
Η εποχή μας δεν διαφέρει σε τίποτα όσον αφορά τη βία από τις προηγούμενες. Η βία πλέον διαμορφώνει την καθημερινότητά μας με κώδικες αστικής συμπεριφοράς και αποκτά εικόνα λόγω της δημοσιότητας και μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Οπως τους προηγούμενους αιώνες και σήμερα άμαχοι, απλοί πολίτες, σκοτώνονται, τερματίζουν άδοξα τον βίο τους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Εκατομμύρια παιδιά στον 21ο αιώνα πεθαίνουν από ασιτεία. Το περιβάλλον καταστρέφεται και απαξιώνεται για το όποιο κέρδος των ισχυρών. Η εκπαίδευση αναπτύσσει άξιες συνομιλίες με τ’ ανθρώπινα αλλά όλο και περισσότερο γίνεται αγαθό για τους κατέχοντες.
Αρα τα όποια «Αναρρωτήρια» και αναγκαία και πραγματικοί τόποι αγάπης και βελτίωσης για την ψυχή, οφείλουν να είναι.
Αν ο καθένας εξ ημών φροντίσει να δημιουργήσει το δικό του «αναρρωτήριο» αυτή η κοινωνία θα γίνει καλύτερη και αρτιότερη και φυσικά πιο ανθρώπινη.
Μιας και μιλήσαμε για τον Χρόνο, ως ποιητής αλλά και προεδρεύων του Γραφείου Ποιήσεως, το μέλλον της ποίησης είναι σε καλά «χέρια», θεωρείτε;
Το Γραφείον Ποιήσεως με αφετηρία την πόλη των Πατρέων και με μια πραγματικά σπουδαία ομάδα συμμετεχόντων απ΄όλη την Ελλάδα, δημιουργεί δράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό όπως αυτή που ολοκληρώθηκε στην Κύπρο τον περασμένο μήνα.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Λάρνακας είναι πραγματικότητα πλέον και είναι μια συν διοργάνωση του Patras World Poetry Festival με τον Δήμο Λάρνακας υπό την αιγίδα της Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου.
Στο κοντινό μέλλον θα έχουμε και άλλες δράσεις με κορυφαία αυτή του 5th Patras World Poetry Festival που θα πραγματοποιηθεί στην πόλη μας στις αρχές Σεπτέμβρη με τη συμμετοχή δεκάδων ποιητών και ποιητριών από αρκετές χώρες διά ζώσης στην μετά covid εποχή.
Οσον αφορά στην επόμενη χρονιά, έχουμε προγραμματίσει δράσεις στο Λονδίνο με τη συνεργασία της Greek Library of London.
Η ποίηση που γράφεται σήμερα στην Ελλάδα είναι σημαντική και από σημαντικούς νέους ποιητές/τριες και επειδή έχει μεγαλύτερη προβολή και από το διαδίκτυο οδοιπορεί σε όμορφες λεωφόρους. Γράφεται από σημαντικά χέρια λοιπόν και είναι σε «καλύτερα» χέρια αναγνωστών.
*Την εξαιρετικά επιμελημένη έκδοση κοσμούν τέσσερις εικόνες της Penny Delta, ενώ τα έργα του εξωφύλλου και της τελευταίας σελίδας είναι της Σμαράγδας Παπούλια.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
