Αρίστος στο όνομα, άριστος στη ζωή, το ύστατο χαίρε στον Αριστείδη Παντελή

Μαρίνα Ριζογιάννη

Είναι αλήθεια ότι δυσκολεύεται κανείς να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να πλαισιώσει το πορτρέτο του αείμνηστου καθηγητή Αριστείδη Νικ. Παντελή. Και είναι δύσκολο, διότι ο αγαπητός εκπαιδευτικός διέθετε έναν σπουδαίο και σπάνιο χαρακτήρα που έκανε όσους είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του να αισθάνονται ευλογημένοι.

Οι μαρτυρίες και τα σημάδια που αγνοήθηκαν, το πόρισμα Γκότση για το 2,5 μηνών βρέφος που κατέληξε στην Πάτρα

Οι μαθητές του στο 7ο Λύκειο Πατρών και στα άλλα σχολεία απ’ όπου πέρασε ως διδάσκων και ως διευθυντής, τη σεμνή φιγούρα του με το δερμάτινο ντοσιέ υπό μάλης να περνάει το κατώφλι της αίθουσας πάντα με το αινιγματικό του χαμόγελο.

Υπηρέτησε την έδρα του δασκάλου με ήθος και αγάπη προς τους μαθητές του. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς και κέρδισε τον σεβασμό όχι μόνο των παιδιών που δίδαξε αλλά και των γονιών και των συναδέλφων του.

Ο Αριστείδης Παντελής ήταν μία ήρεμη δύναμη. Με την καθαρή του ματιά και την ευθυκρισία που διέθετε έδινε λύσεις και γεφύρωνε αντιθέσεις. Ηταν άνθρωπος της προσφοράς και της θυσίας χωρίς να υπολογίζει χρόνο και κόπο.

Το θυσιαστικό του πνεύμα ήταν αυτό που τον οδήγησε στο να αναλάβει καθήκοντα προέδρου στο ίδρυμα «Κιβωτός της Αγάπης».

Σπάνια τον εντόπιζε κανείς καθισμένο στη θέση του προέδρου. Ηταν διαρκώς ανάμεσα στα 60 και πλέον παιδιά του ιδρύματος με πολλαπλές αναπηρίες τα οποία στην πλειοψηφία τους είχαν εγκαταλείψει οι γονείς τους. Η παρουσία του στην Κιβωτό ενέπνευσε εμπιστοσύνη σε όλη τη σχολική κοινότητα η οποία «υιοθέτησε» το ίδρυμα και από τότε ξέσπασε ένα κύμα συμπαράστασης και βοήθειας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του αγωνίστηκε να εξασφαλίσει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες διαβίωσης για τα παιδιά αυτά.

Διέθετε όραμα γι’ αυτό και από τις πρώτες στιγμές που ανέλαβε τη διοίκηση του ιδρύματος αγωνίστηκε να δημιουργηθεί μία σύγχρονη δομή με όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές ώστε τα παιδιά αυτά να μην είναι κλεισμένα μέσα σε ένα κτίριο. Αλλά να μπορούν να βγαίνουν σε έναν κήπο, να ατενίζουν τον ουρανό, να γυμνάζονται σε μία πισίνα. Δυστυχώς παρ’ ότι έφτασε πολύ κοντά στο να πετύχει τον στόχο του, υψώθηκαν εμπόδια και μάλιστα από ανθρώπους του ιδρύματος και απέτρεψαν την υλοποίησή του. Κι αυτό ήταν και το μεγάλο του παράπονο.

Βέβαια ο ίδιος δεν υποχώρησε συνέχισε τις προσπάθειές του μέχρι που τον επισκέφτηκε ο μεγάλος εχθρός και επηρέασε την υγεία του. Εξέλιξη η οποία τον οδήγησε στο να παραδώσει την προεδρία χωρίς όμως να απομακρυνθεί από τις λαβωμένες ψυχές που αγάπησε. Μέχρι την τελευταία του στιγμή, το ενδιαφέρον του ήταν στραμμένο στην «Κιβωτό της Αγάπης».

Ο Αριστείδης Παντελής υπήρξε και άριστος οικογενειάρχης. Με τη σύζυγό του Ιωάννα, δασκάλα στο ίδρυμα Κωφών, δημιούργησαν μία όμορφη οικογένεια με πολλά παιδιά και εγγόνια τα οποία πρόλαβε να απολαύσει.

Ψηφίσματα εξέδωσαν η διοίκηση της «Κιβωτού της Αγάπης» όπως και του Ασύλου Ανιάτων (σελ.28).
Με δήλωσή του ο Μαρίνος Σκανδάμης, δικηγόρος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αποχαιρετά τον Αρίστο Παντελή. «Εφυγε από τη ζωή ο Αρίστος Παντελής, ένας ευπατρίδης της προσφοράς, επί σειρά ετών αφιερωμένος στο έργο της ‘’Κιβωτού της Αγάπης’’, εξέχων εκπαιδευτικός και οικογενειάρχης.

Με τίμησε με τη φιλία του και κρατώ ως παρακαταθήκη τις βαθιές σκέψεις και την ανησυχία του πάνω στα ζητήματα της δημοκρατίας και του πολιτισμού που μοιραζόταν με όλη την αγαπημένη παρέα των Υψηλών Αλωνίων. Υπήρξε ένας σπάνιος άνθρωπος».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News