Εχετε σκύλο

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Εχετε σκύλο. Καλά κάνετε. Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Βέβαια εμείς έχουμε πολύ καλούς φίλους που δεν είναι σκύλοι, ενώ ο δικός μας σκύλος ο συγχωρεμένος- όχι για όλα- δεν το είχε σε τίποτα να μας χώσει μερικές δαγκωνιές. Το προτιμάμε έτσι. Ο σκύλος θέλει εμβόλια ενώ ο φίλος όχι, εξαιρουμένης της περιόδου της πανδημίας. Ο σκύλος επίσης πρέπει να βγαίνει τακτικά από το σπίτι και δεν μπορεί να χειριστεί κλειδιά. Αλλά εσείς έχετε σκύλο. Και καλά κάνετε. Υπό τον όρο αυτή σας η επιλογή να μην εξάγει οχληρές συνέπειες στον γύρω κόσμο και μάλιστα τέτοιες που να υπερβαίνουν τη δυνατότητα απορρόφησης που επιβάλλουν η καλή καρδιά και η ανεκτικότητα ως αναγκαίος όρος της συνύπαρξης.

Πάντα είχαμε την απορία πώς ένας σκύλος αντιλαμβάνεται ότι ένας άλλος σκύλος είναι σκύλος. Και μάλιστα θωρώντας από ψηλό μπαλκόνι. Φτάνουν μέχρι τον πέμπτο οι οσμές; Και γιατί κάθε περαστικός σκύλος μπορεί να θεωρείται αιτία συναγερμού από τον σκύλο του πέμπτου; Και γιατί οι σκύλοι, εξημερωμένοι και κοινωνικοποιημένοι υποτίθεται, δεν λένε να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι ο περαστικός σκύλος που συνοδεύεται από τον γείτονα, είναι ένα φυσιολογικό και πυκνό φαινόμενο, πρωτίστως δεν περίπτωση αβλαβούς ρουτίνας; Κανένας περαστικός σκύλος δεν μπουκάρει στην πολυκατοικία, ούτε παίρνει ασανσέρ να φτάσει μέχρι τον πέμπτο και να φάει τη θέση σου. Όχι. Και μάλιστα ο περαστικός σκύλος ούτε που ρίχνει ματιές προς την περιοχή σου, αλλά κινείται προς την κατεύθυνση του αφεντικού, υποταγμένος και προσηλωμένος στην χαραγμένη πορεία.

Οπότε γιατί τον γαυγίζεις πουλάκι μου; Θρασύδειλε φιγουρατζή, αναξιοπρεπή σιγουράντζα που κάνεις τον καμπόσο οχυρωμένος πίσω από τα κάγκελα, την κλειδωμένη θύρα εισόδου και τη θωρακισμένη πόρτα ασφαλείας; Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις περαστικών σκύλων που προσβάλλονται από αυτή τη συμπεριφορά και αρπάζονται. Εμένα γαυγίζεις ρε; Θες να ανέβω πάνω να σου ξηγήσω το ταμ τιριρίμ; Σοβαρά; Αντιδρά ο σκύλος του πέμπτου. Για ανέβα να δούμε ποιος θα ξηγήσει σε ποιόν. Κατέβα συ ρε, φωνάζει ο κάτω. Τι να σου κάνω, απαντά ο πάνω, που με έχουν κλειδωμένο. Αλλά δεν θα ανοίξει η πόρτα. Θα σου πω εγώ.

Οι σκύλοι βγαίνουν για βόλτα και οι σκύλοι που έχουν επιστρέψει από τη βόλτα τη δική τους, τους γαυγίζουν ανήσυχοι, καχύποπτοι, ανάστατοι. Το άλλο πρωί, οι σκύλοι που αρχικά γαύγιζαν τους σκύλους τους περαστικούς, βγαίνουν για βόλτα εκείνοι, και οι χθεσινοί περαστικοί σκύλοι, από το δικό τους μπαλκόνι πλέον, γαυγίζουν προειδοποιητικά για τους σκύλους τους σημερινούς περαστικούς. Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα, ενίοτε χαράματα και αργά το βράδυ, αλλά και μπορεί και μεσημέρι ντάλα, οι γειτονιές δονούνται από το γαυγητό σκύλων μπαλκονάτων κατά σκύλων περαστικών. Οι σκύλοι που ακούν τα γαυγητά των άλλων σκύλων, ρίχνουν κι εκείνοι ένα γαύγισμα, για λόγους συνδικαλιστικής αλληλεγγύης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, να λέμε και τα καλά, διαρρήκτης δεν πλησιάζει, διότι είναι ασφαλέστερο να μπεις σε κυψέλη μελισσών με μαγιό, παρά να αποπειραθείς διάρρηξη σε γειτονιά με ευέξαπτους σκύλους. Αλλά φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι τουλάχιστον επί διαρρηκτών κοιμόμαστε.

Εχετε σκύλο; Καλά κάνετε. Ο άνθρωπος είναι ο καλύτερος φίλος του σκύλου. Του δικού του σκύλου. Αλλά ίσως έχετε προσέξει ότι στη γειτονιά μένουν και άλλοι πολίτες. Που μπορεί να κάνουν προπόνηση με δίπροκα και σφεντόνες, έτσι που πλέον ο σκύλος να γαυγίζει δικαιολογημένα. Ή μπορεί να περιμένουν να νυχτώσει και να αρχίσουν να γαυγίζουν εκείνοι επειδή πέρασε άνθρωπος ή γάτα ή αυτοκίνητο ή ποδήλατο ή πατίνι ή εξωγήινος. Ή μπορεί να αρχίσουν να κελαηδάνε. Γιατί κάποιοι άλλοι δεν έχουν σκύλο, αλλά έχουν καναρίνι. Και το καναρίνι κάνει τσίου, η γατούλα κάνει νιάου, το κοκοράκι κικιρικικί, να σε ξυπνάει κάθε πρωί.