Είναι το Starting 5 ένα βήμα στη σωστή τηλεοπτική κατεύθυνση;

Θα μπορούσαμε να σας πούμε από τώρα πως, όχι, δεν είναι. Και το χειρότερο είναι πως το περιμέναμε. Αλλά το Netflix μας έπιασε στο φιλότιμο πριν ξεκινήσει το ΝΒΑ, με την ξέφρενη δράση του στο στοίχημα, και έτσι είπαμε να το προσπαθήσουμε. Είχαμε όμως ένα προαίσθημα πως αυτό δεν θα πήγαινε καλά. Και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε…

Η λούπα του Netflix

Βλέποντας το Starting 5 ξέραμε ακριβώς τι θα γίνει στο επόμενο δευτερόλεπτο του επεισοδίου. Μαθημένοι και από αντίστοιχα shows που καταπιάνονται με άλλα σπορ. Κυρίως, δηλαδή, την αγιοποίηση των σταρ του αθλήματος, με εξέχοντα το Lebron James. Όχι πως δε βρήκαμε αντίστοιχα μονότονη την εισαγωγή με τους υπολοίπους (Anthony Edwards, Jason Tatum κ.λ.π). Απλά με το Lebron ξέρει κανείς ακριβώς πως θα εξελιχθεί μια εκπομπή. Αν και αυτή τη φορά δεν ήταν παραγωγός ή δημιουργός της.

Το κακό με αυτές τις σειρές είναι πως όλες έχουν το ίδιο στυλ και ύφος. Αρκετά πλάνα από το σπίτι των σταρ, μαρτυρίες συγγενών και φίλων σχετικά με την προσωπικότητα τους, φωτογραφίες και ιστορίες από τα παιδικά τους χρόνια. Μια στρατηγική της παραγωγής που μπορεί να αποδειχτεί παγίδα, ειδικά στην εποχή μας. Όταν τα σόσιαλ media φροντίζουν να μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τέτοιου είδους περιεχόμενο.

Μοναδική σανίδα σωτηρίας – κατά τη γνώμη μας πάντα – η προσωπικότητα του Jimmy Butler. Θα ήταν άδικο να μην παραδεχτούμε πως τα κοντινά κατά τη διάρκεια των ματς, οι συνομιλίες με τα ανοιχτά μικρόφωνα, οι στιγμές από τη ζωή του και γενικά ότι έχει να κάνει με τον αμφιλεγόμενο σταρ μας κράτησαν σε κάποιο ενδιαφέρον. Φτάνει όμως μόνο αυτό για να διασώσει ένα ντοκιμαντέρ που διαρκεί 10 επεισόδια και πρέπει να κρατήσει τον κόσμο στις οθόνες για 45 λεπτά κάθε φορά;

Η διαφορά με τα υπόλοιπα αθλητικά ντοκιμαντέρ του καλωδιακού

Όταν αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε πως μας αρέσουν περισσότερο τα real – life sports ντοκιμαντέρ που ασχολούνται με το ράγκμπι, το γκολφ, την ποδηλασία ακόμα και την ενόργανη, προσπαθήσαμε ταυτόχρονα να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας ξενέρωσε τόσο στο Starting 5. Τελικά, ίσως δε φταίει η ίδια η παραγωγή. Καθώς στην ουσία δε διαφέρει σε πολλά πράγματα από τα υπόλοιπα του είδους.

Είναι μάλλον το γεγονός πως αθλήματα όπως τα προαναφερθέντα καλύπτονται σπάνια από τις τηλεοπτικές κάμερες. Είναι το άγνωστο που τα κάνει πιο ελκυστικά στο μάτι του Ευρωπαίου και του Έλληνα τηλεθεατή; Ίσως. Καθώς δεν μπορεί εύκολα να μπει σε αποδυτήρια και προσωπική ζωή αθλητών και ομάδων από τα πιο «εξωτικά» για εμάς σπορ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σε αρκετά εξ αυτών η θεαματικότητα πέφτει μετά την πρώτη σεζόν. Με εξαίρεση το Formula: Drive to Survive, που εξαιτίας των bigger – than – life χαρακτήρων του, φαίνεται να επιβιώνει για πολλές σεζόν χωρίς να χάνει σε μετρήσεις και δημοφιλία.

Το σίγουρο είναι πως η δίψα του καλωδιακού να γίνει πρωτοπόρο στις συνεργασίες με μεγάλες λίγκες, το έχει κάνει να χάσει λίγο την αίσθηση του ελκυστικού για τον τηλεθεατή. Βλέπει τα πράγματα μάλλον σα μια άσκηση PR. Με ότι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται.

Lebron και Bronny

Ούτε το Starting 5 Θα μπορούσε να ξεφύγει από τη δίνη που έχει δημιουργηθεί σχετικά με την παρθενική σεζόν στο ΝΒΑ του γιου του Lebron. Αν και τα γυρίσματα έγιναν προφανώς αρκετούς μήνες πριν το draft, είναι ξεκάθαρο – από τα πρώτα κιόλας επεισόδια – πως η οικογένεια του σούπερ σταρ γνώριζε προς τα που πάει η ιστορία.

Είναι γεγονός πως το story του Bronny έχει ενδιαφέρον. Γιατί πολλές φορές η κριτική που του ασκείται, ως παίκτη που δεν θα έφτανε ως εδώ χωρίς το διάσημο πατέρα του, αγνοεί το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε στο κολλέγιο. Από αυτή την άποψη το Starting 5 προσφέρει μια χρήσιμη οπτική, σε ένα θέμα που έχει θαφτεί στην ανθρωποφαγία που ακολούθησε το draft του φετινού καλοκαιριού. Όμως, πέραν αυτού του storyline, που διαρκεί μόλις 20 λεπτά, έχουμε 9μιση επεισόδια που μάλλον θα εξαντλήσουν την υπομονή των τηλεθεατών.