Εξομολόγηση ψυχής του Σταμάτη Κραουνάκη στην «Π»: «Ωρες – ώρες… με βαριέμαι!»
Η συνέντευξη του αγαπημένου συνθέτη λίγο πριν την παράσταση που έδωσε στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών
Πολλά τραγούδια του, καινούργια και παλιά, θύμισε το Σάββατο ο Σταμάτης Κραουνάκης, στη μεγάλη μουσική παράσταση «Τα αηδόνια στην Πάτρα», που παρουσίασε το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών.
Ο αγαπημένος και ρηξικέλευθος καλλιτέχνης, είχε στο πλάι του μια πλειάδα εξαιρετικών μουσικών και τις καλλικέλαδες φωνές των: Πένυ Ξενάκη, Χρήστου Γεροντίδη, Κώστα Μπουγιώτη και Γιώργου Στιβανάκη.
Μίλησε από καρδιάς στην «Π», όπως πάντα, χωρίς φίλτρα και παραμορφωτικούς φακούς…
– Σε μια κοινωνία που μεταβάλλεται γύρω μας άρδην, σε μια ανθρωπότητα που μοιάζει να βυθίζεται στην εντροπία, ποιες παραμένουν ακόμα και σήμερα οι σταθερές αξίες και οι «χειρολαβές» στη ζωή σας;
Μοιάζει να βυθίζεται, αλλά δεν βυθίζεται. Στα χρόνια ανακυκλώνεται συνέχεια Η ανθρώπινη ζωή και πρέπει να μαστέ όλοι μας ευέλπιδες της ζωής. Δεν έχει νόημα. Ο έρωτας η φιλία και η τέχνη είναι τρία συστατικά που μπορεί να κάνουν τον άνθρωπο να αισθάνεται αιώνιος.
– Ποια ακλόνητη, έως χθες, πεποίθησή σας, κατάφερε να κλονίσει ο πανδαμάτωρ χρόνος και να αναθεωρήσετε όσα πιστεύατε ως θέσφατο στη ζωή σας;
Αγαπημένε μου, τα έχουν πει όλα οι αρχαίοι τραγικοί Και η Αττική κωμωδία την οποία όπως είναι γνωστό, έχω μελετήσει και μελετώ ακόμα.
Πανθ` Ο μέγας χρόνος μαραίνει. Σοφοκλέους Αίας. Σκοπεύω όσο μου το επιτρέπουν τα ανθρώπινα πάθη μου να το γλεντήσω μέχρι τελευταίας ρανίδος!
«Η ΣΤΙΓΜΗ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ»
– «Είμαι ο καθρέφτης, άγνωστος κόσμος υπαρκτός, μπορεί παλιός μπορεί καινούργιος εαυτός», λέτε στον στίχο, ενός τόσο ευαίσθητου τελευταίου τραγουδιού σας. Πόσες φορές αλήθεια νιώσατε, ή νιώθετε, να παλεύουν μέσα σας δύο Σταμάτηδες; Και τι πρεσβεύουν, τι σας ζητούν;
Αυτό είναι μία σταθερή διαμάχη, με πάρα πολύ ενδιαφέρον και πάρα πολύ γέλιο, όπως θα αντιλαμβάνεστε. Πάντως ο στίχος, που είναι πόνημα κοινό με τον σκηνοθέτη Αγγελο Φραντζή, αφορά στην ηρωίδα της ταινίας. Επίσης, ειπώθηκε συγκλονιστικά από το στόμα της Δήμητρας Γαλάνη και στην παράσταση την δικιά μας που το λέω, το μιλάω με την διάθεση να το πάρει ο καθένας για τον εαυτό του. Γιατί μην ξεχνάτε, υπάρχει και η λέξη «μπορεί». Λέμε, μπορεί παλιός, μπορεί καινούργιος. Η στιγμή έχει πολύ μεγάλη σημασία. Μια σπουδαία στιγμή μπορεί να διευρύνει τον χρόνο.
– Στην «Παλιά φωτογραφία» γράφετε: «Μ’ έπιασε μια τρέλα μες στη νύχτα, να γυρίσω πίσω τον καιρό, που άφησα και μ’ άρπαξαν τα δίχτυα, για να παριστάνω το σκληρό…»: Σε ποια εποχή της ζωής σας θα θέλατε να επιστρέφατε, είτε για να την γευόσασταν ξανά, είτε για να αλλάζατε κάτι στην προσωπική ιστορία σας;
Θα ακουστεί κάπως ψιλο-άγριο αλλά σε καμία. Κάθε φάση νομίζω την έζησα και την έσβησα. Πάντα έχω την αίσθηση ότι δεν σπούδασα όσο έπρεπε και δεν μελέτησα όσο έπρεπε. Σε σχέση με το υποτιθέμενο ταλέντο μου. Προσπαθώ ακόμα να καλύψω τον χαμένο χρόνο χωρίς να γίνομαι υπόδουλος του Προυστ.
– Πού πάνε τελικά τα χρόνια, όταν φεύγουν; Εχετε αναρωτηθεί;
Το’ χω πει σε ένα παλιότερο τραγούδι μου αυτό. Το «Πετάω». Μπαίνει αυτό το ερωτηματικό. Πετάω ρωτάω που πάει τόση αγάπη μετά. Στον κόσμο των ψυχών νομίζω. Εδώ το χωράφι μας είναι γεμάτο ασφοδίλια. Ο φίλος μου, ο Ιωσήφ ο Βιβιλάκης μού είπε ότι τα ασφοδίλια είναι οι διάδρομοι των ψυχών. Εμπιστεύομαι τους ποιητές. Από πάντα.
«ΓΡΑΦΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΕΦΙ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ»
– Εχετε γράψει ποτέ κατά παραγγελία τραγούδια, με δέλεαρ τα χρήματα;
Κατά παραγγελία ποτέ, κατά το κέφι μου πάντα. Μέσα στα χρόνια έχω γίνει και καλύτερος στις οικονομικές μου συνεννοήσεις. Αλλά με δέλεαρ, ποτέ!
– Σε ποιον δεν προλάβατε, ή δεν μπορέσατε να κάνετε κάποια εξομολόγηση ζωής; Τι θα θέλατε να του εκφράσετε;
Νομίζω η αγάπη όσο και να ονομαστεί η κατανοείται ή δεν κατανοείται. Πιστεύω λοιπόν ότι όσους ανθρώπους αγάπησα αληθινά και το έδειξα και το εξομολογήθηκα. Εχω την αίσθηση ότι δεν έχω τέτοιου τύπου χρέη…
– Πόσο έχετε πονέσει, ή έχετε πληγωθεί, για να μπορείτε να γράφετε τόσο ευαίσθητα τραγούδια;
Κοιτάχτε, μπαίνω στο ταξίδι, πηγαίνω, δεν καταλαβαίνω τίποτα άλλο αφήνω τα αισθήματΑ να καθοδηγούν, χωρίς να με πιέζουν. Εκεί παίρνουν διαδρομή άλλες δυνάμεις, που εγώ είμαι απλά το μέσον. Μετά μπορεί να κλάψω. Ποτέ όμως πριν ή κατά τη διάρκεια.
– Στην ευθεία του χρόνου, τι θα θέλατε να εκμυστηρευτείτε στους θιασώτες της μουσικής σας γραφής;
Είμαι ευγνώμων!
«ΤΗΝ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ»
– Ερχεστε στην Πάτρα, με μια ακόμα εξαιρετική, αντισυμβατική μουσική πρόταση, ένα ξεχωριστό ηχοθέαμα. Επειδή μας έχετε συνηθίσει στις εμμελείς εκπλήξεις, τι καινούργιο, ανατρεπτικό και διαφορετικό, θα πρέπει να περιμένουμε από αυτή τη μουσική μέθεξη που θα ζήσουμε;
Μου ζητάτε να περιγράψω ένα αίσθημα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να το κάνω. Νομίζω ότι έχουμε πετύχει μία μουσική σύνδεση. Με κέντρα την ανθρώπινη ζωή και τον έρωτα. Και μουσικές από παντού.
– Ποια είναι τα αισθήματα και η αίσθησή σας από την Πάτρα και τους Πατρινούς; Γιατί δεν πρέπει να χάσουν αυτή τη μουσική παράσταση;
Την Πάτρα την αγαπώ και μ’ αγαπά το έχουμε αποδείξει πολλές φορές. Τώρα γιατί δεν πρέπει να χάσουν αυτή τη μουσική παράσταση ας το πουν αυτοί που θα έρθουν σ’ αυτούς που δεν θα έρθουν. Είναι πιο σωστό και πιο δημοκρατικό. Σας περιμένω! Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
«ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ!»
– Νιώθετε προδομένος από πολιτικούς, που πιστέψατε; Νιώθετε ότι υπάρχει κάποιος πολιτικός σήμερα ή κάποιο κόμμα, που να σας εμπνέει;
Μ’ αρέσει να δίνω την ψυχή μου στους αγώνες όπου νιώθω ότι χρειάζεται στήριξη για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων στη χώρα μου. Στην οποία πιστεύω ότι αξίζει πολύ καλύτερη τύχη. Αλλά δεν ενθουσιάζομαι με τους πολιτικούς. Με κανέναν. Μπορεί να έχω φίλους στην πολιτική ζωή, αλλά άλλο η φιλία και άλλο τα κόμματα. Με τους φίλους μου μπορώ να λέω ότι θέλω να τσακωθώ να τα ξαναβρώ να συμφωνήσω να διαφωνήσω. Τα κόμματα είναι στενάχωρα σπίτια για την τέχνη. Γι’ αυτό έχω τον νου μου.
– Αν βγαίνατε σήμερα στους δρόμους να διαδηλώσετε, ποιο σύνθημα θα κραυγάζατε και γιατί;
Αλληλεγγύη, Ανθρωπιά! Χωρίς γιατί!
«ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΩ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΜΟΥ»
– Σε μια συμβατική και ψευδεπίγραφη εποχή που ζούμε, έχετε μετανιώσει κάποια στιγμή, για τις αψιμυθίωτες αλήθειες και γνώμες που συχνά – πυκνά εκφράζετε;
Θέλω να πω την αλήθεια: Ωρες – ώρες με βαριέμαι! Αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω τον θυμό μου. Με μαλώνω μετά, άλλα είναι κάπως αργά. Τέλος πάντων ότι και να γίνει όταν ξανά πηγαίνω στην τέχνη μου όλα στρώνουν μαγικά. Και να πω και κάτι άλλο. Εγώ δεν την αντιπαθώ την εποχή μας. Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της και τα στραβά της. αυτό συμβαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων. Θα μείνουμε στα καλά. Είναι αυτό που συμφέρει περισσότερο.
– Σας ενδιαφέρει η απήχηση των τραγουδιών σας, όταν γράφετε; Κοιτάτε και τους αριθμούς, πέρα από τις νότες και τους στίχους;
Μ’ αρέσει, όταν κάτι σπάει τη βιτρίνα. Και βέβαια παρακολουθώ συνέχεια τα νούμερα το σποτιφαΐ, ρωτάω μαθαίνω πληροφορούμαι, βλέπω τα views, τα πάντα όλα. Αλλά δεν σκάω!
Μ’ αρέσει επίσης όταν έρχεται μετά από χρόνια ένα κομμάτι και δικαιώνεται που μπορεί τη στιγμή του την εποχή που βγήκε να μην το πήρανε και πολύ χαμπάρι. Αυτό ναι, μ’ αρέσει!
Διαβάστε επίσης
Σε μέγγενη χρέων…μια Πάτρα! – Υποψήφιοι για κατάσχεση λογαριασμών όλοι οι οφειλέτες
Μητσοτάκης: Η πλειοψηφία των πολιτών στα συλλαλητήρια ζήτησε αλήθεια, δικαιοσύνη και σύγχρονα τρένα
Αργεντινή: Καταστροφικές πλημμύρες στη Μπαΐα Μπλάνκα με 13 νεκρούς ΦΩΤΟ
Λάρισα: Παραμένει κρίσιμη η κατάσταση του 3χρονου που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
