Η παλιά αρχοντική Πάτρα μέσα από το φακό του Κωστή Πλέσσα
Με τις σιδερένιες λόγχες τους στραμμένες στον ουρανό και τις σπειροειδείς καμπύλες τους να ξεδιπλώνονται αρμονικά και νωχελικά στον ουρανομήκη ορίζοντα, οι καγκελόπορτες της παλιάς Πάτρας, μοιάζουν να υψώνουν δέηση στον μεγάλαυχο χρόνο που δεν έπαψε να τις σέβεται και να κρατάει ακόμα κοφτερές τις ακίδες τους, για να λογχίζουν τον εξιλασμό της φθοράς.
Πόσες παράξενες και άγνωστες ιστορίες, πόσους θρύλους και μύθους έχουν να «διηγηθούν» στους πρόθυμους παρατηρητικούς διαβάτες που σκύβουν υπομονετικά να τις «ακούσουν» και πόσα μυστικά «ψιθυρίζει» η σκιά τους στους μοναχικούς προσκυνητές της μνήμης, μόλις το φως του φεγγαριού στιλβώσει με την πατίνα του τις παγωμένες επιφάνειές τους!
Μια “δαντελωτή” καγκελόπορτα στην οδό Τζουρτζ, με πολυκύμαντες απολήξεις και σπειροειδείς σιδερένιες “σερπατίνες”
Οι καγκελόπορτες της Πάτρας, είναι το κατώφλι των ολάνθιστων κήπων της συλλογικής ιστορίας της πόλης, παραστάτες στον επιτάφιο της μνήμης που δρασκελίζει με βήματα αργά τα αποκαΐδια του παρελθόντος.
Σήμερα, ξεδιπλώνει στην «Π» κάποιες από τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες του, που «φωτίζουν» την παλιά αρχοντική Πάτρα, αλλοτινών εποχών, μέσα από τις περίτεχνες εξωτερικές καγκελόπορτες περικαλλών οικοδομημάτων…
Επιβλητική καγκελόπορτα στην οδό Καρατζά, στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων.
ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Οπως λέει ο ίδιος στην «Π»:
«Απλώνοντας το βήμα στις οικείες, αλλά και στις άγνωστες γειτονιές της Πάτρας που δεν έτυχε να περπατήσεις μέχρι τώρα. Εχοντας όμως τα μάτια ανοιχτά στις ομορφιές που συνόδευαν την πορεία σου μέσα στην πόλη, είναι η γενεσιουργός αιτία αυτής της φωτογραφικής αποτύπωσης. Ομορφιές που είναι συνδεδεμένες με κάθε είδους ψυχοσωματική αντάρα από το πλήθος που περνάνε οι άνθρωποι στη ζωή τους. Κάτω από ένα μπαλκόνι, πίσω από μια κλειστή πόρτα, μπροστά από ένα ανοιχτό παράθυρο.
Μια καγκελόπορτα που άνοιγε ή δεν άνοιγε, ένα ρόπτρο που χτύπησε ή δεν χτύπησε. Στην προσμονή να ακούσεις το τρίξιμο μιας ξύλινης πόρτας που άνοιγε ή τον ιδρώτα που άφηνε το χέρι σου στο μπρούτζινο χερούλι. Στην αγωνία για το γράμμα που ήλθε ή δεν ήλθε και σου καθόρισε τη ρότα.
Περίτεχνη καγκελόπορτα του παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου, επί της οδού Παπαδιαμαντοπούλου
Οι “μάστορες”. Οι δημιουργοί. Ο σιδεράς, ο ξυλουργός, ο χτίστης, ο μαρμαράς, ο πιτόρος και όλοι όσοι είχαν συμμετοχή και συνδημιουργία. Ολοι αυτοί που η απλή λέξη “μάστορας” από τη μία πλευρά τούς αδικεί, αλλά από την άλλη πλέον, αποδίδει μέγιστη αναγνώριση δεξιότητας, έμπνευσης και καλλιτεχνίας. Για όλους αυτούς, ο επιούσιος τους ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με δημιουργία.
Στο σήμερα για να δώσουμε έμφαση στις εξωτερικές καγκελόπορτες που άνοιγαν τον δρόμο σε έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο αύλειο χώρο, ανάλογα με την οικονομική επιφάνεια του ιδιοκτήτη, και που αν ήταν μεγαλόπρεπη και περίτεχνη, κρατούσαν τα μάτια των διαβατών και προσκαλούσαν τη φαντασία του για το τι γινόταν πιο μέσα. Θα δούμε ότι οι δημιουργίες αυτές στέγασαν την ανάγκη μας για “έξοδο”, ικανοποίησαν την ελπίδα μας για “ανάσα” και “φως” έγιναν η επικοινωνία μας με τον κόσμο και ο χώρος των κοσμικών μας συγκεντρώσεων.
Μαιζώνος και Αράτου, ξεπροβάλλει αγέρωχη αυτή η αδάμαστη από τον χρόνο, καγκελόπορτα
Δεν μπορώ και δεν πρέπει να υποτιμήσω τη μοναδική τέχνη του καθενός από αυτά . Oλα έδωσαν αυτό που τους ζητήθηκε και το έδωσαν απλόχερα. Είτε απλά ή σύνθετα, είτε μεγάλα η μικρά, είτε περίτεχνα ή λιτά, είτε μεγαλοπρεπή είτε ταπεινά, αξιοποιήθηκαν από όλους. Το καθένα είχε την κρυμμένη ομορφιά του.
Ομορφιές που μπορεί τώρα να προσπερνάμε βιαστικά, αλλά ποτέ δεν βγάλαμε ούτε από τον νου, ούτε από την καρδιά μας».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
