«Ο θάνατος δεν δικαιώνεται»: Στην «Π» η σύζυγος του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ

Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν από την εν ψυχρώ δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ. Ηταν 9 Απριλίου του 2021, όταν έπεσε νεκρός λίγα μέτρα από το σπίτι του, από τις σφαίρες εκτελεστή και το έγκλημα μέχρι και σήμερα παραμένει ανεξιχνίαστο.

Ο χρόνος για την αγαπημένη του σύζυγο και μητέρα του παιδιού τους Στάθα Αλεξανδροπούλου – Καραϊβάζ σταμάτησε εκείνο το μεσημέρι. «Eίναι μια άλλη ζωή, σαν να μην έχω ζήσει τίποτα πριν από αυτή τη ζωή, είναι περίεργο αυτό το συναίσθημα που μου έχει δημιουργηθεί, σα να τελείωσε η χαρά» λέει στην «Πελοπόννησο», σε μια συγκινησιακά φορτισμένη εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.

Με αφοπλιστικό τρόπο δεν διστάζει να πει πως δεν νιώθει μίσος για τα πρόσωπα που κατηγορήθηκαν και τελικώς αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών. Για εκείνη «ο θάνατος δεν δικαιώνεται». Τι είναι όμως αυτό που θα αποτελούσε για την ίδια δικαίωση; «Απαιτώ, από το κράτος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ανακηρύσσοντας τη δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ, ως χτύπημα κατά της ελευθεροτυπίας και της Δημοκρατίας και επιτέλους να αποδοθεί δικαιοσύνη».

-Την αναγνώριση μετά θάνατον;

Βέβαια, δεν υπάρχει κάτι άλλο, στη μνήμη του, δεν υπάρχει κάτι άλλο, ούτε εάν θα μπουν φυλακή, ούτε ποιος είναι πίσω, ποιος είναι μπροστά , αυτά για εμένα είναι ένα συνονθύλευμα, τα είχε γράψει πολλές φορές ο Γιώργος.

-Εχετε μιλήσει για ανυπαρξία του κράτους στη λογική του όλα πρέπει να κουκουλώνονται, για ανύπαρκτο κράτος δικαίου.

Κοιτάξτε στη δική μας περίπτωση δεν είδα πουθενά το κράτος. Καταρχήν δεν υπήρξε κάποια τοποθέτηση από επίσημο κρατικό φορέα που να δείχνει τον σεβασμό για τη δολοφονία του Γιώργου, ενός δημοσιογράφου, ενός δημόσιου λειτουργού που σκοτώθηκε για τη δουλειά του. Δεν υπήρξε καμία μέριμνα για την οικογένεια, όπως θα έπρεπε να γίνει. Γενικά θεωρώ ότι σε αυτό το κράτος είναι το κακό να μη σε εύρει, εάν σε βρει το παλεύεις μόνος σου και όπως μπορείς. Η δολοφονία του Γιώργου δυστυχώς από το κράτος αντιμετωπίστηκε σαν να είναι ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Είναι κάτι το οποίο εγώ δεν δέχομαι και δεν θα δεχτώ για όσο ζω και υπάρχω. Από το σύνολο των ερευνών που έγιναν οι άνθρωποι που κλήθηκαν από την Αστυνομία, από τον εισαγγελέα δεν βρέθηκε ο Γιώργος να έχει κάποια προσωπική εμπλοκή, να υπάρχει κάποιος παράνομος πλουτισμός, δεν βρέθηκε κάτι που να υπάρχει το παραμικρό που να μπορεί ν’ αμαυρώσει τη μνήμη του Γιώργου. Το μόνο που βρέθηκε ήταν ότι ο Γιώργος ήταν ένας ερευνητικός δημοσιογράφος που «πείραζε» με τα λεγόμενά του.

-Εχετε εκφράσει πικρία για τους συναδέλφους του, έχετε πει θα έπρεπε να είναι ήταν στον δρόμο, αλλά δεν έγινε τίποτα, μιλήσατε για σιωπή και αδιαφορία.

Κοιτάξτε η ΕΣΗΕΑ έχει σταθεί πάρα πολύ κοντά μου, δεν μπορώ να μιλήσω για τον συνδικαλιστικό φορέα, από εκεί και πέρα όμως ναι οι συνάδελφοί του δεν έδειξαν αυτό που θα έπρεπε απέναντι στον Γιώργο, όχι ως Γιώργο αλλά ως έναν από εσάς.

-Περιμένατε να μη «ξεχαστεί» αυτό που συνέβη;

Ναι, γιατί σας αφορά όλους.

-«Η φωνή του είμαι εγώ και θα είμαι όσο ζω» λέτε. Σχεδόν σε καθημερινή βάση με διαδικτυακές αναρτήσεις σας, μας τον «θυμίζεται».

Οποτε έχω αυτή την εσωτερική παρόρμηση γράφω. Είναι κάποια μικρά μνημόσυνα όπως τα λέω για τον Γιώργο.

-Οι έρευνες συνεχίζονται τι ενημέρωση έχετε;

Δεν νομίζω πως θα κλείσει η υπόθεση του Γιώργου, οι υποθέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, είναι δύσκολες σαν τον γόρδιο δεσμό. Ξέρω ότι υπάρχουν εν ενεργεία αξιωματικοί στην ιεραρχία της ΕΛΑΣ, που είχαν και μεγάλη εκτίμηση στο Γιώργο και με γνώμονα αυτό είμαι σίγουρη δεν κλείνει η υπόθεση. Πιστεύω ότι θα ξαναβγεί η υπόθεση στον «αέρα» έχω ελπίδα.

«Εκτέθηκε κυνηγώντας την αλήθεια»

-Θα ακουστεί τετριμμένο, αλλά πώς πέρασαν αυτά τα τέσσερα χρόνια για εσάς;

Προσπαθώ να το αντιμετωπίσω, αλλά ακόμα είναι δύσκολο. Προσπαθώ να θυμηθώ χαρούμενες στιγμές και είναι σα να μην τις έζησα ποτέ. Αναπολώ, σκέφτομαι πολύ σημαντικά γεγονότα της ζωής μας, αλλά δεν μπορώ να γεμίσω, νιώθω ότι κάτι τα έχει σβήσει όλα αυτά. Μου πήραν ένα κομμάτι της ψυχής μου, μου διέλυσαν τη ζωή. Δεν φανταζόμουν τη ζωή μου χωρίς τον Γιώργο.

-Φαίνεστε ένα πολύ δυνατός χαρακτήρας, υπήρξαν στιγμές που λυγίσατε και πώς καταφέρνετε να σταθείτε και πάλι στα πόδια σας;

Ναι, σίγουρα υπάρχουν στιγμές που καταρρέω. Αυτό που έχω δει μέσα από αυτή τη συμφορά που μας έχει βρει, είναι ότι δυστυχώς δεν επιλέγεις το να σηκωθείς, το οφείλεις. Εγώ προσωπικά οφείλω να σηκωθώ και να προχωρήσω για τη μνήμη του Γιώργου, είναι υποχρεωτικό έτσι πρέπει να γίνει. Είναι αυτό που λέμε ότι δεν αντέχουμε ό,τι δεν μας δίνει ο Θεός. Δεν είναι κάτι για το οποίο ένας άνθρωπος έχει εναλλακτική.

-Ο Γιώργος ο Καραϊβάζ θα ήθελε να «βλέπει» τη Στάθα του σε αυτή την κατάσταση;

Πιστεύω πως όχι, γιατί ο ίδιος ήταν πολύ ζωηρός. Ο Γιώργος ήταν πολύ διαφορετικός στο σπίτι μας στους οικείους, από ό,τι ήταν στη δουλειά. Ηταν ένας πολύ ευχάριστος άνθρωπος, μεγάλο πειραχτήρι…. Ηταν πιο χαρούμενος ως ύπαρξη, με αποτέλεσμα αυτό να μας λείπει. Εγώ δεν έχω την κινητήριο δύναμη που να με ωθήσει να κάνω κάτι.

-Κάποια συμβουλή του ή στάση ζωής που κρατάτε ως «φυλαχτό»;

Δεν ήταν άνθρωπος ο οποίος έδινε συμβουλές. Αυτό που έλεγε ήταν «είμαι εγώ εδώ μη φοβάσαι». Αυτό είναι που με συντροφεύει.

-Γιατί νιώσατε τη ανάγκη να ζητήσατε «συγγνώμη» που δεν προλάβατε το κακό; Είχατε διαισθανθεί κάτι;

Οχι, απλά βάσει της Αστυνομίας αυτοί οι άνθρωποι ήταν κάτω από το σπίτι μας και την προηγούμενη ημέρα. Επιστρέψαμε μαζί με τον Γιώργο. Είναι παρά πολύ δύσκολο να μην υπάρχει ένα «σύννεφο» και ξαφνικά να γίνει αυτό που έγινε. Δεν τον απέτρεψα ίσως, γιατί ο Γιώργος ήταν πιο σκληρός από εμένα στον λόγο του και πολλές φορές τού έλεγα “μην είσαι τόσο αιχμηρός”. Ο Γιώργος δεν καταλάβαινε σε αυτά τα πράγματα. Δεν μπόρεσα ίσως να τον προστατέψω και από τον ίδιο του τον εαυτό, γιατί ο ίδιος «εκτέθηκε» κυνηγώντας την αλήθεια.

-Εάν ο χρόνος γύριζε πίσω και τον είχατε απέναντί σας;

Θα τον έπαιρνα μια αγκαλιά, μια πολύ-πολύ δυνατή αγκαλιά και θα του έλεγα ότι τον αγαπώ!

ΔΙΚΗ ΧΩΡΙΣ… ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ

Η χήρα του Γιώργου Καραϊβάζ, σχετικά με τη δίκη που έγινε με δύο αδέλφια να κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου και τελικώς να αθωώνονται, είπε στην «Π»: «Το γεγονός ότι το δικαστήριο έγινε τον Ιούλιο καταδεικνύει ότι δεν ήθελαν να είναι πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, καθώς κατά τον Ιούλιο δουλεύει το 50% των εργαζομένων σε όλα τα δημοσιογραφικά μέσα και παράλληλα όλες οι εκπομπές έχουν «κλείσει». Πιστεύω ότι εάν το δικαστήριο γινόταν σε περίοδο που όλα τα μέσα λειτουργούσαν 100% και εννοείται οι τηλεοπτικές εκπομπές, όλα θα ήταν διαφορετικά. Αυτό δεν ήταν δικαστήριο, τι να πω… Η εισαγγελέας ήταν καταπέλτης, δευτερολόγησε.

-Η στιγμή που ήρθατε αντιμέτωπη με τα άτομα που κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία;

Δεν μπορώ να το θυμηθώ, σίγουρα δεν νιώθω μίσος. Δεν μπορώ να πω ότι μου ήταν μια ευχάριστη διαδικασία. σε καμία περίπτωση. Προσπάθησα να μην έρθω σε βλεμματική επαφή μαζί τους και το κατάφερα. Λόγω της ενασχόλησης του Γιώργου, όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει για πάρα πολλές δολοφονίες. Στην αρχή, που άκουγα για ανθρώπους οι οποίοι πληρώνονταν για να εκτελέσουν συμβόλαιο, ήταν κάτι σοκαριστικό για εμένα, όπως για τον καθένα. Θα ήθελα να μην υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ανάμεσά μας, αλλά δυστυχώς υπάρχουν.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News