Οταν το κτίριο ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί

ΠΗΡΕ διαστάσεις προ ημερών, και δικαιολογημένα, η περίπτωση τμήματος ασυντήρητου μπαλκονιού που κατέρρευσε στην Αθήνα. Σήμερα η «ΠτΔ» δημοσιεύει παρέμβαση εκπροσώπου του τεχνικού κλάδου που θυμίζει ότι ανάλογα κρούσματα έχουν εκδηλωθεί και στα μέρη μας.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ δεν μας εκπλήσσει. Ηδη από τις μέρες της επιβολής του ΕΝΦΙΑ σημειώσαμε από τις στήλες αυτές επανειλημμένως ότι, ανεξάρτητα πόσο δραματικές ανάγκες του δημοσίου ταμείου εξυπηρετούσε ο καταχρηστικός αυτός φόρος- που εν τέλει μονιμοποιήθηκε, κι ας τον αφόριζαν όλοι!-, η πολιτεία μάλλον θα έπρεπε να ενθαρρύνει τη συντήρηση των ακινήτων παρά να τα υπερφορολογεί.

ΑΦΕΝΟΣ η περιουσία των πολιτών πρέπει να αξιοποιείται αποδοτικά για τους ίδιους και την εθνική οικονομία, μηδέ εξαιρουμένου ασφαλώς του τεχνικού κόσμου που θα μπορούσε να αντλήσει σωτήριο εισόδημα σε μια πολύ δύσκολη εποχή, αφετέρου η συντήρηση θωρακίζει το ακίνητο και τη σωματική ακεραιότητα ενοίκων και περαστικών, κάτι επίσης δραματικά απαραίτητο σε μια χώρα που από σεισμική δραστηριότητα δεν έχει παράπονο.

ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ παλιά κτίσματα στην πόλη μας και την ευρύτερη περιοχή είναι ταλαιπωρημένα και αυτό είναι επικίνδυνο. Αλλά και η αισθητική διάσταση δεν είναι αμελητέα. Η όψη ενός πολεοδομικού συγκροτήματος κουρασμένου, φθαρμένου, γκρίζου, καταθλίβει τους πολίτες και απωθεί τον επισκέπτη. Η εικόνα είναι σύμβολο αλλά και παράγοντας δυσμενούς κοινωνικής και ατομικής ψυχολογίας.

ΠΡΕΠΕΙ να αναχθεί σε στόχο υψηλής προτεραιότητας ο εφοδιασμός των πολιτών με εργαλεία που θα επιτρέψουν τη θεραπεία των κτισμάτων. Δεν είναι ψηλά στη λίστα των απαιτήσεων του πολιτικού και αυτοδιοικητικού κόσμου. Κακώς, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιοκτητών δεν είναι εύρωστοι, και σε πολλές περιπτώσεις μάλλον βασανίζονται από τις ιδιοκτησίες τους παρά επωφελούνται από αυτές.