Παιδί και Σεξουαλικότητα: Πώς και πότε μιλάμε για το σεξ ;

Ενας ειδικός δίνει χρήσιμες απαντήσεις

Παιδί

Συνέντευξη με τον Καθηγητή Συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου Πατρών – Ψυχολόγο, Στέφανο Βασιλόπουλο.

Πότε μιλάμε στα παιδιά για το σεξ;

Η σεξουαλική (και γενικότερα η ερωτική) αγωγή και διαφώτιση του παιδιού, ήδη από τη νηπιακή ηλικία, είναι σημαντική διότι σχεδόν καθορίζει το μέλλον του ατόμου και συνδέεται με την κοινωνικοποίηση και το πώς τα άτομα αντιλαμβάνονται την ταυτότητα του φύλου τους.

Γενικά, τα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν σε μια πανσεξουαλική ατμόσφαιρα όπου – θέλοντας και μη – εκτίθενται από πολύ νωρίς σε εικόνες και αναπαραστάσεις ερωτικού περιεχομένου.

Απαντάμε με ειλικρίνεια, σε όλες τις ερωτήσεις τους;

Αναμφίβολα, ναι! Ό,τι χρειαστεί να πούμε θα το πούμε, εφόσον και όταν το παιδί, μας
προκαλέσει άμεσα ή έμμεσα. Τα λόγια μας θα είναι τα μόλις απαραίτητα, αλλά σαφή
και αληθινά. Βέβαια, απαντάμε προσαρμοζόμενοι στη γενικότερη αντιληπτική
ικανότητα του παιδιού.

Σημασία δεν έχει τόσο τι θα πούμε, αλλά η γενικότερη στάση μας απέναντι στο σεξ και η άνεσή μας να μιλήσουμε για το θέμα αυτό.
Τα παιδιά είναι σε θέση να διαισθανθούν την αμηχανία ενός γονέα να μιλήσει
για ένα θέμα, ακόμα και αν ο γονέας αυτός χρησιμοποιεί τις σωστές λέξεις και τις
κατάλληλες περιγραφές.
Και αυτή η αμηχανία τα προβληματίζει και τα αποπροσανατολίζει. Γίνεται επομένως σαφές ότι η σεξουαλική διαφώτιση απαιτεί μια κατάλληλη ψυχολογική ατμόσφαιρα άνεσης, φυσικότητας και ειλικρίνειας.

Χρησιμοποιούμε ειδικό λεξιλόγιο;
Όπως έχει πολύ ορθά ειπωθεί, δεν υπάρχουν βρώμικες λέξεις αλλά βρώμικα μυαλά.
Για τα μικρά παιδιά, όλες σχεδόν οι έννοιες που σχετίζονται με την ανατομία του σώματος και την σεξουαλική λειτουργία δεν έχουν τη συναισθηματική φόρτιση και τις υποδηλώσεις που ενδεχομένως έχουν σε έναν ενήλικα.

Ένας γενικός κανόνας είναι να χρησιμοποιούμε λέξεις και διατυπώσεις με τις οποίες αισθανόμαστε άνετα και δε μας φέρνουν σε αμηχανία (π.χ. μας κάνουν να κοκκινίζουμε). Προσπαθούμε να αποφύγουμε τους ευφημισμούς ή τις ωραιοποιήσεις (π.χ. τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός), οι οποίες περισσότερη σύγχυση και συσκότιση δημιουργούν παρά
διαφωτίζουν, και απαντάμε με ευθύτητα, φυσικότητα και απλότητα.

Με μικρά παιδιά ηλικίας έως 8 ετών μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κατάλληλες παρομοιώσεις (π.χ.,για να γεννηθεί ένα παιδάκι πρέπει να ενωθούν δύο σώματα, όπως ακριβώς συνδέεται το «θηλυκό» με το «αρσενικό» μιας πρίζας και έχουμε φως). Σε κάθε περίπτωση, θα βρούμε στο εμπόριο αρκετά εικονογραφημένα βιβλία, τα οποία μπορούμε να αξιοποιήσουμε αφού πρώτα ελέγξουμε ότι ανταποκρίνονται στη νοητική ηλικία του παιδιού.