Ρίο Πατρών: Ένα κτίριο με ιστορία έγινε χωματερή

Πέτρινο κτίριο – «φάντασμα» στο Ρίο, συνδεδεμένο με την Μικρασιατική Καταστροφή και τους πρόσφυγες, αντί να έχει αναστηλωθεί, έχει μετατραπεί σε μικρή χωματερή!

Ρίο Το πέτρινο κτίριο, ήταν Γεωργική Σχολή, που το 1922, παραχωρήθηκε για να στεγάσει πρόσφυγες της Μικράς Ασίας

Ένα πέτρινο κτίριο στο Ρίον, με ιστορία μεγαλύτερη του ενός αιώνα και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική αξία, ρημάζει αναξιοποίητο μέσα στην εγκατάλειψη και την βρώμα, παρά το γεγονός ότι αποτελεί εμβληματικό σημείο της περιοχής και σημείο αναφοράς για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής!

Φέτος μάλιστα, 100 χρόνια από τη θλιβερή επέτειο του ξεριζωμού από τα πατρογονικά χώματα της Ιωνίας, το κτίριο αυτό ζητάει επιτακτικά την αναστήλωσή του, αφού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις χαμένες πατρίδες. Το πέτρινο κτίριο ήταν ιδιοκτησίας του Υπουργείου Γεωργίας και σε αυτό λειτουργούσε εκείνη την εποχή, η περίφημη Γεωργική Σχολή. Το 1922, υποδέχθηκε τους κατατρεγμένους από το οθωμανικό σπαθί, Έλληνες της Μικράς Ασίας. Το οίκημα προσφέρθηκε για να στεγάσει οικογένειες, ενώ σε όλα τα όμορα οικόπεδα που παραχώρησε το Υπουργείο Γεωργίας, εγκαταστάθηκαν και μεγαλούργησαν οι υπόλοιποι πρόσφυγες.

Ρίο

Αδρανή υλικά, πλαστικά και σκουπίδια κάθε λογής, ρυπαίνουν το πέτρινο κτίριο, που απειλεί τη δημόσια υγεία

Εκεί δημιουργήθηκε η συνοικία «Προσφυγικά» του Ρίου, μία περιοχή που «ζυμώθηκε» με την τοπική κοινωνία και οι άνθρωποί της αφομοιώθηκαν στον ιστό του χωριού, προσφέροντας τα μέγιστα σε όλους τους τομείς της οικονομικής και καθημερινής ζωής του τόπου.

Μόνο δύο από αυτά τα οικόπεδα έμειναν αδιάθετα και ένα από αυτά ανήκει σήμερα στην Κοινότητα του Ρίου. Το κτίριο βρίσκεται στη συμβολή των οδών Σμύρνης και Καραμανλάκη και σήμερα, με τις διοικητικές και γεωγραφικές αλλαγές του Καλλικράτη, το κτίριο ανήκει στο Ακταίο, αλλά ιστορικά παραμένει πάντα ταυτισμένο με το Ρίο.

Ρίο

Ο περιβάλλων χώρος του οικήματος, έχει μετατραπεί σε μικρή χωματερή

«ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΣ!»

Η πρόεδρος της Κοινότητας Ρίου, Νικολίτσα Μπετιχαβά και ο πρόεδρος της Κοινότητας Ακταίου, Δημήτρης Καραΐσκος, έχουν επιδοθεί σε έναν τιτάνιο αγώνα προκειμένου το κτίριο να αναστηλωθεί και να στεγάσει ένα σύγχρονο μουσείο της τοπικής ιστορίας. Το κτίριο ανήκει στον Δήμο και για πολλά χρόνια ήταν στα… αζήτητα!

Ρίο

Δημήτρης Καραΐσκος

Οπως σημειώνει ο κ. Καραΐσκος: «Είναι ένα πολιτιστικό μνημείο της περιοχής μας, που δυστυχώς έχει καταστεί χώρος απόρριψης μπαζών και σκουπιδιών! Έχει καταντήσει ένας σκουπιδότοπος, που θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία! Από το χώρο έχουν κλαπεί πολλά υλικά, μπαίνουν στο εσωτερικό του διάφοροι για να κάνουν την προσωπική τους ανάγκη και δυστυχώς έχει καταστεί χώρος συγκέντρωσης παραβατικών ίσως ομάδων. Αποτέλεσμα είναι, οι συμπολίτες μας να αποφεύγουν να περνούν τις νυχτερινές ώρες από εκεί… Επανειλημμένα έχω έρθει σε επικοινωνία με τις Υπηρεσίες του Δήμου, τόσο εγγράφως όσο και προφορικά, ζητώντας σε πρώτη φάση την περίφραξη του χώρου, τον καθαρισμό, των φωτισμό και την αξιοποίηση του κτιρίου, αλλά ουδέποτε έτυχα μίας έστω απάντησης!»

Οπως τονίζει ο κ. Καραΐσκος, το αίτημα αυτό έχει αποτυπωθεί και στα τεχνικά προγράμματα του Ακταίου, για τα έτη 2019, 2020, 2021 και 2022, χωρίς να συμπεριληφθεί ουδέποτε στο τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου και χωρίς να συζητηθεί ποτέ στο δημοτικό συμβούλιο!

«ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΕΊ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ»

Η πρόεδρος της Κοινότητας Ρίου, Νικολίτσα Μπετιχαβά, αποκαλύπτει στην «ΠτΚ» ότι το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει ενδιαφερθεί να συνδράμει την προσπάθεια διάσωσης και αξιοποίησης του κτιρίου, με τη σύνταξη μελέτης αναστήλωσης, από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Ιδρύματος και η ίδια έχει προωθήσει το σχετικό αίτημα στο Δήμο Πατρέων: «Ακόμα δεν έχουμε ορατό αποτέλεσμα και πιέζουμε καθημερινά προς την κατεύθυνση αυτή. Το συγκεκριμένο κτίριο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής ιστορίας και θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να είχε αναστηλωθεί.

Ρίο

Νικολίτσα Μπετιχαβά

Φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, θα έπρεπε να ήταν έτοιμο, ώστε να στεγάσει σχετικές εκδηλώσεις μνήμης. Πρόθεσή μας, όπως την έχουμε διατυπώσει και δημόσια, είναι η αναστήλωση του κτιρίου και η μετατροπή του σε άτυπο μουσείο και χώρο εκδηλώσεων του Ρίου και της ευρύτερης περιοχής,

Πρόκειται για ένα ζωντανό κύτταρο της τοπικής ιστορίας, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας και καλαισθησίας, που δεν θα επιτρέψουμε να κατεδαφιστεί, ώστε να παραδοθεί στις επόμενες γενιές και να αποδοθεί στην περιοχή, ως φόρος τιμής στο προσφυγικό στοιχείο!»