Συνάντηση Τραμπ – Πούτιν: Η αρχή της ειρήνης δεν σημαίνει και το τέλος του πολέμου
Λευκός Οίκος και Κρεμλίνο έχουν επιβεβαιώσει πως η συνάντηση θα λάβει χώρα στις 11.30 το πρωί τοπική ώρα (περίπου στις 10.30 ώρα Ελλάδος) αλλά δεν έχει δοθεί η παραμικρή διευκρίνιση αναφορικά με την συνολική διάρκεια των συναντήσεων Τραμπ και Πούτιν ούτε και των υπόλοιπων επαφών υψηλόβαθμών στελεχών των Κυβερνήσεων Ρωσίας και ΗΠΑ
Λίγες ώρες απομένουν μέχρι ο Αμερικανός Πρόεδρος να υποδεχθεί σε μία περιοχή που μέχρι το 1867 ήταν ρωσική, τον Ρώσο ομόλογό του. Το Άνκοράτζ γίνεται το επίκεντρο μίας ιστορικής σημασίας – ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα – συνάντησης όπως είναι κάθε τέτοια ανάμεσα σε έναν Αμερικανό και έναν Ρώσο Πρόεδρο διαχρονικά. Βλαντιμίρ Πούτιν και Ντόναλντ Τραμπ θα βρεθούν σε μία συνάντηση στην οποία τα μέσα διεθνώς προτάσσουν ως την συνάντηση που θα κρίνει τα επόμενα βήματα στα πεδία των μαχών στην Ουκρανία αλλά θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως οι δύο ισχυροί του κόσμου θα συζητήσουν και πολλά άλλα αμιγώς διμερή θέματα.
Λευκός Οίκος και Κρεμλίνο έχουν επιβεβαιώσει πως η συνάντηση θα λάβει χώρα στις 11.30 το πρωί τοπική ώρα (περίπου στις 10.30 ώρα Ελλάδος) αλλά δεν έχει δοθεί η παραμικρή διευκρίνιση αναφορικά με την συνολική διάρκεια των συναντήσεων Τραμπ και Πούτιν ούτε και των υπόλοιπων επαφών υψηλόβαθμών στελεχών των Κυβερνήσεων Ρωσίας και ΗΠΑ. Είναι άγνωστο επίσης, μέχρι αυτή την στιγμή, το εάν οι δύο ηγέτες θα παραμείνουν στην Αλάσκα σήμερα το βράδυ και για ευνόητους λόγους ασφαλείας – ή και όχι μόνο – δεν έχει υπάρξει καμία ενημέρωση για τον τόπο και τον χρόνο άφιξης Τραμπ και Πούτιν στην στρατιωτική βάση Έλμεντορφ – Ρίτσαρντσον.
Διαχρονικά οι συναντήσεις ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία είναι συναντήσεις που παράγουν και άμεσα και έμμεσα αποτελέσματα αλλά σχεδόν ποτέ οι διμερείς επαφές για φλέγοντα ζητήματα δεν έχουν παράξει άμεσα τέτοια… Για όσους ισχυρίζονται πως από την σημερινή συνάντηση – μεταξύ αυτών και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ – άμεσα θα γίνει αντιληπτό και κατανοητό το «που το πάει η Ρωσία» θα διαψευστεί… Είναι άλλωστε γνωστοί και χρονικά «νωποί» οι ρωσικοί ελιγμοί που το Κρεμλίνο με ευκολία – και σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο – έκανε και στις πέντε προσπάθειες (επίσημα τόσες είναι οι επικοινωνίες ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν) που έκανε προσωπικά ο Αμερικανός Πρόεδρος για την εξεύρεση κοινού τόπου στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Η Ρωσία και ο Πούτιν – ο πρώτος Ρώσος ηγέτης που μεταβαίνει στην Αλάσκα – πηγαίνουν στην σημερινή συνάντηση χωρίς να έχουν αλλάξει το παραμικρό αναφορικά με το αφήγημα με το οποίο από το 2022 – ίσως και από το 2014 – προσεγγίζουν την κρίση με την Ουκρανία. Η Ρωσία είναι δεδομένο πως δεν επιθυμεί την παραμικρή κίνηση προς τα πίσω. Τα εδάφη – κάτι περισσότερο από το 18% του συνόλου της Ουκρανικής επικράτειας – που με πόλεμο και σημαντικές απώλειες έχει κατακτήσει ο στρατός της χώρας δεν θα μπουν σε διαπραγμάτευση και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζει ήδη και ο Τραμπ. Αν αυτό δεν είναι όμως στο τραπέζι και με δεδομένο πως η αιφνιδιαστική επίθεση των Ουκρανών έναν χρόνο πίσω στην περιφέρεια του Κουρσκ έχει τελειώσει και μαζί της οποιοδήποτε «ουκρανικό διαπραγματευτικό όπλο» πως μπορεί ο Τραμπ και οι ΗΠΑ να προσδοκούν σε ένα θετικό αποτέλεσμα;
Η αλήθεια είναι πως η Ουκρανία μπορεί να μην διαθέτει κάποιο εμφανές πλεονέκτημα ή κάποιον μοχλό πίεσης έναντι της Ρωσίας – σήμερα- αλλά και μόνο το διαχρονικό «δεν κάνουμε βήμα πίσω» του Ζελένσκι και κυρίως του ίδιου του Ουκρανικού λαού αρκεί για να φέρει πιέσεις εντός της Ρωσίας που δεν δημοσιοποιεί το παραμικρό αναφορικά με τις απώλειες στα πεδία των μαχών από την αρχή του πολέμου. Ο Αμερικανός Πρόεδρος διαθέτει δεδομένα αμερικανικά «όπλα» – τόσο συμβατικά όσο και οικονομικά – για να ασκήσει πιέσεις αλλά το ζήτημα με τον Λευκό Οίκο είναι πως δεν δείχνει και μεγάλη διάθεση να τα χρησιμοποιήσει. Αν η συνάντηση σήμερα ανάμεσα σε Τραμπ και Πούτιν καταλήξει σε αδιέξοδο και ναυάγιο δεν είναι απίθανο ο Αμερικανός Πρόεδρος όμως κινούμενος διαχρονικά με το θυμικό του σε τέτοιες καταστάσεις να ανοίξει έναν «ασκό» που αφενός δύσκολα θα κλείσει και αφετέρου θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση την Ρωσία. Στον αντίποδα ο Πούτιν δεν είναι ένας ηγέτης «αφελής». Τα όσα από το 2022 γίνονται στην Ουκρανία είναι μέρος και βασικό κομμάτι του δικού του σχεδίου για την αναδόμηση της πιο ισχυρής Ρωσίας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Η άφιξη Λαβρόφ στην Αλάσκα και η επιλογή ενδυμασίας δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνεία σε κανένα επίπεδο για τους στόχους του Κρεμλίνου. Η Μόσχα πολύ δύσκολα θα συμβιβαστεί με μία «εμπορική» ανταλλαγή γαιών και θα απαιτήσει – πιθανότατα – επίσημα επαναχάραξη συνόρων και δεσμεύσεις για την επόμενη ημέρα ανεξάρτητα από τους επόμενους Προέδρους των ΗΠΑ. Για τον Ρώσο Πρόεδρο που όσο περνούν οι μήνες και τα χρόνια αποδεικνύεται πως η εισβολή στην Ουκρανία είναι μία πράξη άμεσα συνδεδεμένη με τις προσωπικές του επιδιώξεις και το όραμα για την χώρα του αλλά και εν δυνάμει μία υπαρξιακή – πολιτική κυρίως αλλά όχι μόνο – διαδικασία οι παραχωρήσεις ανεξάρτητα από το αμερικανικό σχέδιο, τις πιέσεις και τα όπλα δεν είναι επιλογή.
Πιθανότατα αν και κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει το τι θα ειπωθεί και τι πιέσεις θα εμφανιστούν η σημερινή θα είναι μία ιστορική ημέρα – κυρίως για τον ιστορικό του μέλλοντος- αλλά αυτό δεν θα συνδέεται σε καμία περίπτωση με το τέλος του πολέμου, ίσως μόνο με την απαρχή μίας ειρηνευτικής διαδικασίας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
