Θανατηφόρος μύκητας εξελίσσεται σε νέο «όπλο» κατά της λευχαιμίας
Τι ανακάλυψαν και πώς ανοίγεται ο δρόμος για νέα φάρμακα από τη φύση
Ο μύκητας Aspergillus flavus, που για δεκαετίες είχε ταυτιστεί με ιστορίες μυστηρίου και πρόωρους θανάτους συνδεδεμένους με την «κατάρα των Φαραώ», φαίνεται ότι πλέον μπορεί να προσφέρει ζωή. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια κατάφεραν να αξιοποιήσουν τον επικίνδυνο αυτόν οργανισμό, απομονώνοντας από αυτόν βιοδραστικά μόρια με ισχυρή αντικαρκινική δράση, ειδικά κατά της λευχαιμίας.
Η φήμη του Aspergillus flavus δεν είναι καινούργια. Από τη δεκαετία του 1920, όταν ανοίχτηκε ο τάφος του Τουταγχαμών, μέχρι και τη δεκαετία του 1970 με τον μυστηριώδη θάνατο ερευνητών στον τάφο του Καζίμιρ Δ΄ στην Πολωνία, ο συγκεκριμένος μύκητας εθεωρείτο υπεύθυνος για μολύνσεις σε ανθρώπους με ασθενές ανοσοποιητικό.
Σήμερα όμως, οι επιστήμονες βλέπουν κάτι τελείως διαφορετικό. Εστιάζοντας στα πεπτίδια RiPPs – χημικές ενώσεις που συντίθενται από τους ριβοσώματα και υφίστανται εξειδικευμένες τροποποιήσεις – οι ερευνητές εντόπισαν στον Aspergillus flavus ένα νέο «χημικό οπλοστάσιο». Παρότι RiPPs είχαν εντοπιστεί κυρίως σε βακτήρια, η παρουσία τους στους μύκητες ήταν έως τώρα περιορισμένη.
Αναλύοντας δώδεκα στελέχη του γένους Aspergillus, η ομάδα εστίασε στον flavus, από τον οποίο απομόνωσε τέσσερις νέες ενώσεις με μοναδική χημική δομή. Οι επιστήμονες τις βάφτισαν ασπεριγκιμικίνες. Όταν αυτές οι ενώσεις δοκιμάστηκαν σε ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα, δύο από τις τέσσερις εμφάνισαν αξιοσημείωτη αντικαρκινική δράση, ενώ μια τροποποιημένη παραλλαγή τους –εμπλουτισμένη με λιπίδιο που συναντάται και στον βασιλικό πολτό– ανταγωνίστηκε σε αποτελεσματικότητα τα ήδη εγκεκριμένα φάρμακα κυταραβίνη και δαουνορουβικίνη.
Οι ενώσεις φάνηκε να επιτίθενται στη διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης, αλλά με εκλεκτικότητα: δεν επηρέασαν άλλους τύπους καρκινικών κυττάρων όπως του μαστού, του ήπατος ή των πνευμόνων, κάτι που αφήνει υποσχέσεις για μελλοντικές στοχευμένες θεραπείες με λιγότερες παρενέργειες.
Επιπλέον, οι ερευνητές ανακάλυψαν παρόμοια γονιδιακά μονοπάτια και σε άλλους μύκητες, υποδηλώνοντας ότι το δυναμικό των RiPPs στους μικροοργανισμούς είναι τεράστιο και ανεξερεύνητο.
Το επόμενο βήμα είναι η δοκιμή των ασπεριγκιμικινών σε ζωικά μοντέλα, με στόχο να περάσουν μελλοντικά στη φάση κλινικών δοκιμών σε ανθρώπους.
Όπως δήλωσε η καθηγήτρια Σέρι Γκάο, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Chemical Biology: «Οι μύκητες μας χάρισαν την πενικιλίνη. Αυτό είναι μόνο η αρχή – η φύση έχει να προσφέρει πολύ περισσότερα.»
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
