Χρήστος Μπακούνης: Ο φτερωτός φυσικοθεραπευτής, που παίρνει χρυσά μετάλλια στο αλεξίπτωτο πλαγιάς!

Χρήστος Βεργανελάκης

Χρήστος Μπακούνης. Ο φτερωτός φυσικοθεραπευτής! Στα 61 του χρόνια ανέβηκε πριν λίγους μήνες στο βάθρο των νικητών στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Ελλάδας στο αλεξίπτωτο πλαγιάς! Παρότι τα ‘χει τα χρονάκια του και τα…κιλάκια του, εν τούτοις όχι απλώς καταφέρνει και πετάει με επιτυχία, αλλά μαζεύει και χρυσά μετάλλια ανά 2-3 χρόνια! Το «παραπέντε» ήταν και συνεχίζει να είναι η μεγάλη του αγάπη, ψύχωση, πάθος.

Ενας από τους πιο γνωστούς φυσικοθεραπευτές στην Πάτρα, και ταυτόχρονα απ’ τους ικανούς ιπτάμενους! Αληθινός αλεξιπτωτιστής! Το λέει η καρδιά του, το λέει το μυαλό του. Μόνο μ’ αυτά, και με μπόλικη δόση τρέλας, μπορεί κάποιος ή κάποια να κρεμαστούν σ’ ένα απλό αλεξίπτωτο πλαγιάς και να βολτάρουν επί ώρες στο απέραντο κενό!

Γεννήθηκε το 1962 στην Πάτρα. Ασχολήθηκε από τα εφηβικά του χρόνια με τον στίβο, και ειδικότερα τη δισκοβολία. Το 1988 άρχισε να «την βρίσκει» με το αλεξίπτωτο πλαγιάς κι από τότε κόλλησε το «μικρόβιο». Εχει πάρει μέρος σε όλα σχεδόν τα πανελλήνια πρωταθλήματα καταλαμβάνοντας συχνά μία από τις 3 πρώτες θέσεις.

Ο Χρήστος Μπακούνης «πετάει» με αλεξίπτωτα κατηγορίας σπορτ. Όχι με επαγγελματικά, δηλαδή αλεξίπτωτα. Με σειριακά. Με απλά αλεξίπτωτα, όπως συμβαίνει με το 95% των «συναθλητών» του.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: ΠΤΗΣΗ 100 ΧΛΙΟΜΕΤΡΩΝ ΕΠΙ 6,5 ΣΕΡΙ ΩΡΕΣ!

Αποκάλυψε στην «Π» και δύο πολύ ιδιαίτερα γεγονότα-ρεκόρ, επί προσωπικού.
Το πρώτο: είναι ο μοναδικός έως τώρα αλεξιπτωτιστής στην Ελλάδα που, με απλό αλεξίπτωτο, έχει σπάσει σε αγώνα το φράγμα της απόστασης των 100 χιλιομέτρων!

Και το δεύτερο: είναι ο μοναδικός που έχει πετάξει επί 6,5 σερί ώρες!!! Ξεκίνησε από τα χωριά του Βάλτου, απέναντι, συνέχισε προς τα Αγραφα, στο Καρπενήσι, πέρασε τις λίμνες των Κρεμαστών και του Στράτου, μετά διέσχισε το Παναιτωλικό όρος και έφτασε στην Τριχωνίδα, όπου προσγειώθηκε σε παραλία της περιοχής!

Ο αγώνας έγινε το 2019. Το έκαναν μαζί του 4 ξένοι και 2 Ελληνες, αλλά με αγωνιστικά αλεξίπτωτα, κι ο Χρ. Μπακούνης με απλό!
«Όταν είσαι 6,5 ώρες στον αέρα, νομίζεις πως θα σε πιάσει τρέλα… Εχεις, όμως, τόσες πολλές δουλειές να κάνεις, που περνάει η ώρα. Να παρακολουθείς τα όργανά σου, να κοιτάζεις συνεχώς τα σύννεφα, να γυρίζεις μερικές φορές γύρω-γύρω, να κουνιέσαι για να ξεπιάνεσαι… Αν πάω με το ΙΧ μου από την Πάτρα μέχρι την Κομοτηνή, πχ, θα πρέπει να σταματήσω τουλάχιστον 4-5 φορές, να ξεπιαστώ… Εκεί πάνω είναι πολύ καλύτερα, παραδόξως. Παρότι διαρκώς κουνιέσαι και κρέμεσαι στον αέρα. Η αλήθεια είναι ότι το κούνημα είναι έντονο πολλές φορές. Φανταστείτε όπως κουνάει ένα αεροπλάνο σε αναταράξεις αλλά επί δέκα φορές».

Εχει πάρει μέρος σε δύο παγκόσμια πρωταθλήματα. Θα μπορούσε να ‘χε πάει σε πολύ περισσότερα, αλλά για λόγους υγείας συγγενικών προσώπων του δεν τα κατάφερε.

«Θα δω μέχρι πότε θα πετάω… Οσο είμαι υγιής, πάντως, θα πετάω. Και μέχρι τα 70 και τα 75».

«Ονειρεύεσαι ότι ανοίγεις τα χέρια σου και πετάς σαν πουλί…»

Ο κ. Μπακούνης απαντά στην «Π» σε απλά, καθημερινά, απλουστευμένα ερωτήματα-απορίες, που θα μπορούσε να ‘χει καθένας από ‘σας.

-Τι είναι το αλεξίπτωτο πλαγιάς;
Είναι μια κατασκευή χωρίς μηχανή που χρησιμοποιούμε για να πετάμε με τις ώρες, όπως κάνανε παλιά οι μάγισσες με τη σκούπα στο μεσαίωνα ή ο Αλαντίν με το ιπτάμενο χαλί στην ανατολή. Αποτελείται από ένα συνθετικό ύφασμα σε σχήμα μπανάνας, το οποίο είναι ειδικά φτιαγμένο από αεροναυπηγούς οι οποίοι το σχεδιάζουν στον υπολογιστή. Ο πιλότος κρέμεται από κάτω, περίπου 7-8 m, ενώ κάθεται σε κάθισμα που έχει και αυτό εφεδρικό στρογγυλό αλεξίπτωτο. Μεταξύ αλεξιπτώτου και καθίσματος υπάρχουν πολύ λεπτά σχοινάκια (σαν οδοντογλυφίδες) τα οποία αντέχουν 100 kg το καθένα. Το μέγεθος του αλεξιπτώτου είναι ανάλογο του βάρους του πιλότου. Οπότε υπάρχουν small, medium, large και extra large. Ακόμα έχουμε μαζί μας προηγμένο αθλητικό GPS, βαρόμετρο που μας δείχνει την ταχύτητα που ανεβαίνουμε ή κατεβαίνουμε, ασύρματο, μηχανική πυξίδα ενώ φοράμε κράνος, γάντια και ορειβατικά παπούτσια.

-Γιατί λέγεται αλεξίπτωτο πλαγιάς;
Επειδή απογειωνόμαστε από μια πλαγιά βουνού η οποία έχει κατηφόρα. Δεν φεύγουμε από γκρεμό, όπως η ελεύθερη πτώση.

-Πόση ώρα μπορείτε να μείνετε στον αέρα;
Μπορούμε να μείνουμε ως και 6 ώρες.

-Πόσο μακριά μπορεί να πάτε;
Από την περιοχή μας στην Πάτρα μπορούμε να φτάσουμε ως τα Καλάβρυτα ακόμα την αρχαία Ολυμπία, το Ναύπλιο, την Τρίπολη, την Σπάρτη όσο και το Γύθειο. Στην ουσία ταξιδεύουμε σε όλη την Πελοπόννησο.

-Πόσο κοστίζει;
Όλος ο εξοπλισμός 4.000 € περίπου.

-Είναι επικίνδυνο;
Ό,τι κινείται είναι επικίνδυνο. Ακόμα και μια βόλτα με τον γάιδαρο μπορεί να είναι επικίνδυνη, όμως από την άλλη αν κάθεσαι συνέχεια στον καναπέ, θα πάθεις έμφραγμα, αρθρίτιδα, οστεοπόρωση και τα λοιπά. Από την άλλη, έχει κατασκευαστεί το αλεξίπτωτο έτσι ώστε να διορθώνει πολλά λάθη του πιλότου.

-Εκεί ψηλά που πετάτε, κάνει πολύ κρύο;
Κάθε 1000 m η θερμοκρασία πέφτει 6 βαθμούς κελσίου, άρα στις 3000 περίπου μέτρα, είναι λιγότερη κατά 18 βαθμούς κελσίου. Επίσης επειδή πηγαίνουμε με 40 km ανά ώρα, η αισθητή θερμοκρασία είναι χαμηλότερη. Όμως χρησιμοποιούμε ακόμα και το καλοκαίρι πολλά ρούχα στη στολή.

-Πετάτε μόνοι σας ή με παρέα;
Συνήθως με παρέα και επικοινωνούμε μεταξύ μας με τον ασύρματο.

-Πώς προσγειώνεστε;
Ψάχνουμε να βρούμε ένα χωράφι καθαρό, χωρίς δέντρα, σπίτια, ακόμα και καλώδια, και προσγειωνόμαστε. Η δύναμη της προσγείωσης είναι σαν να πηδάμε από ένα ή δύο σκαλοπάτια.

-Πώς είναι οι αγώνες;
Οι αγώνες μας κρατάνε από 3 ως 7 μέρες και είναι πολύ εντυπωσιακοί, τρισδιάστατοι. Ξεκινάμε όλοι μαζί και η κίνηση γίνεται στον αέρα σε μια νοητή ευθεία και από εκεί πρέπει να πάμε κάθε μέρα σε διαφορετικές διαδρομές π χ Καλάβρυτα ακόμα Καλέντζι και πίσω στην Πάτρα. Όποιος γυρίσει πρώτος, παίρνει 1000 βαθμούς ενώ οι υπόλοιποι κάθε λεπτό χάνουν βαθμούς. Στο τέλος της εβδομάδας αθροίζονται οι βαθμοί και βγαίνει ο νικητής.

-Μέχρι ποια ηλικία πετάτε;
Υπάρχουν κάποιοι που είναι 80, 85 και συνεχίζουν. Όσο θέλει και μπορεί κάποιος.

-Πόσα κιλά, μάξιμουμ, πρέπει να ‘ναι ο πιλότος;
Δεν υπάρχει όριο γιατί υπάρχουν αλεξίπτωτα για όλα τα κιλά, ακόμα και διθέσια και 250 kg.

-Τι χαρακτηριστικό πρέπει να έχει κάποιος που θέλει να μάθει «παραπέντε»;
Πρέπει να ονειρεύεται στον ύπνο του, και ακόμα και ξύπνιος, ότι ανοίγει τα χέρια του και πέταξε σαν πουλί. Δεν πρέπει να το κάνει επειδή του αρέσει η αδρεναλίνη ή για να νικήσει το φόβο του, ούτε για να δείχνει φωτογραφίες και βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνο τότε θα μπορέσει να χαρεί αυτή την τεράστια ευκαιρία που μας δόθηκε μετά από εκατομμύρια χρόνια να πετάμε σαν πουλιά και να θαυμάζουμε την φύση τρισδιάστατα από ψηλά.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News