Εθνική ασφάλεια και Υποκλοπές: Εσείς συμφωνείτε;

Θεόδωρος Καμπέρος

Η υπόθεση των Υποκλοπών, που αφορά στην παρακολούθηση ενός πολύ μεγάλου αριθμού Θεσμικών παραγόντων και αξιωματούχων της χώρας, έχει απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη, αλλά και τις συνειδήσεις όλων, για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μια υπόθεση με μυρωδιά σκανδάλου, που η κυβέρνηση προσπαθεί να υποβαθμίσει συστηματικά, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι στις διάφορες δημοσκοπήσεις, καταγράφεται πολύ χαμηλά στα ζητήματα, τα οποία απασχολούν τον κόσμο. Με αυτό τον τρόπο αρκείται, ικανοποιημένη ότι το όλο θέμα μοιάζει να έχει περιορισμένη φθορά για αυτήν. Ετσι, όμως, υποτιμάει τις σοβαρές επιπτώσεις, που μπορεί να έχει αυτή η φαινομενική αδιαφορία των πολιτών, την οποία υποθάλπει, φτάνοντας έως και να «πανηγυρίζει». Για ένα τέτοιο θέμα, που σχετίζεται με τη Δημοκρατική λειτουργία και που, όμως, αναντίρρητα είναι συνδεδεμένη με την υπαρξιακή υπόσταση της χώρας, τελικά.

Δηλαδή, τι κίνδυνοι μπορεί να σημαίνουν για μια μικρή, απομονωμένη γεωγραφικά από ισχυρούς συμμάχους χώρα και με διαρκείς απειλές, από τους γείτονές της, όταν οι πολίτες της μοιάζει να αδιαφορούν για την κατάφωρη καταπάτηση ενός καίριου Δημοκρατικού δικαιώματος, αυτού της διασφάλισης του απορρήτου των Επικοινωνιών. Αδιαφορούν, δηλαδή για την ποιότητα της Δημοκρατίας τους; Ομως, τότε, τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό για το φρόνημά τους και το ηθικό τους, όταν λόγω των συνθηκών και των απειλών, η χώρα βασίστηκε πάντα στη διάρκεια της ιστορίας της σε αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων.

Φυσικά, το αντεπιχείρημα από μεριάς κυβέρνησης είναι τρανταχτό. Μα, ακριβώς, όλα αυτά γίνονται για λόγους «Εθνικής ασφάλειας της χώρας» .
Εδώ, όμως, ήταν καταπέλτης με τη δημόσια παρέμβασή του προς τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, που τα βρήκε όλα σύννομα, ο πρόεδρος της ΑΑΔΕ Χρ. Ράμμος λέγοντας: «Τι περιεχόμενο θα μπορούσε κανείς να δώσει στην αόριστη νομική έννοια «Εθνική Ασφάλεια» σε ένα σύγχρονο Δημοκρατικό Ευρωπαϊκό Κράτος; Είναι μόνο, ή είναι κυρίως η έννοια γενικής Ασφάλειας του Κράτους, όπως ο Κρατικός Μηχανισμός ή και μια μη επαρκώς ενημερωμένη και προβληματισμένη  Κοινωνία των Πολιτών την εννοούν αρκετές φορές;».

Δηλαδή, ουσιαστικά είναι ένας σκοπός Δημόσιας Αστυνόμευσης, η εξυπηρέτηση της οποίας οδηγεί πάντα και αναγκαστικά στη συρρίκνωση των Ελευθεριών και Δικαιωμάτων των πολιτών. Αλλως ως ένα αγαθό, που βρίσκεται σε ασυμφιλίωτη σύγκρουση με την Ελευθερία.

Ή μήπως η κύρια αποστολή της Εθνικής Ασφάλειας είναι κάτι το ελαφρώς διαφορετικό; Αυτό είναι το δίλημμα.

Ο τελικός σκοπός ύπαρξης μιας Δημοκρατικής Πολιτείας είναι η κατάκτηση του μέγιστου βαθμού ίσης Ελευθερίας και η διασφάλιση της απρόσκοπτης απόλαυσης των θεμελιωδών δικαιωμάτων για όλα τα πρόσωπα. Η Ασφάλεια αντίθετα δεν μπορεί παρά να είναι το μέσο (όσο και απαραίτητο αν είναι κάποιες φορές) για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Η Εθνική Ασφάλεια δεν είναι, δηλαδή, η ίδια τελικός σκοπός. Αυτό μπορεί να ισχύει μόνο σε Δικτατορικά και Ολοκληρωτικά Καθεστώτα.

Και επιπλέον θα πρόσθετα, η διαρκής επίκλησή της, είναι η πρόφαση, η δικαιολογία για τη μετατροπή της λειτουργίας του Κρατικού μηχανισμού σαν όργανο εξυπηρέτησης των στενών Κομματικών συμφερόντων της εκάστοτε κυβέρνησης. Με την έννοια της ευνοϊκής και μεροληπτικής λειτουργίας των θεσμών υπέρ αυτής. Με την κατάλυση των Ελεγκτικών Μηχανισμών και με αυτοσκοπό τη διατήρηση της στην εξουσία.
Μήπως, τελικά όλα αυτά είναι πολύ σοβαρά για να καταγράφονται πολύ χαμηλά στην ιεράρχηση των προβλημάτων, που απασχολούν τον καθένα μας;

Μήπως αυτό δεν μας τιμάει ως κοινωνία; Μήπως μας στρεβλώνει ως πολίτες με βάση τα χαρακτηριστικά, που απαιτεί και έχει ανάγκη μια μικρή χώρα με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που αναφέραμε;

Το σίγουρο είναι, ότι η συγκεκριμένη υπόθεση των Υποκλοπών θα έχει μεγάλη συνέχεια.

* Ο Θόδωρος Καμπέρος είναι οικονομολόγος.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News