Η τοπική κοινωνία προ των ευθυνών της

Ο Θεόδωρος Καμπέρος είναι οικονομολόγος

Οταν στην Πάτρα μας, σε αυτήν τη μικρή πόλη, που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, «σκάει» στην επικαιρότητα θέμα για εκτεταμένη διακίνηση ναρκωτικών σε σχολεία, είναι αναπόφευκτο η είδηση να μάς σοκάρει όλους και να μονοπωλεί τις συζητήσεις μέσα στην κοινωνία.

Μια κοινωνία, που το θέμα από μόνο του την φέρνει προ των ευθυνών της. Οταν διαπιστώνεται ότι, τελικά, δεν μπόρεσε να προφυλάξει τα παιδιά της, ακόμα και μέσα στον προστατευμένο χώρο του σχολείου, τότε η αποτυχία είναι μεγάλη και βαρύνει όλους τους συνδετικούς κρίκους, που αποτελούν το «Κοινωνικό Οικοδόμημα».

Βαρύνει τη βάση της, την οικογένεια, που δεν κατάφερε να θωρακίσει τα παιδιά της στη μάχη αυτή της ζωής ενάντια στον θάνατο.

Βαρύνει τη σχολική κοινότητα και τους διοικητικούς της φορείς, που άργησαν να αντιληφθούν τι συμβαίνει. Δεν στάθηκαν ικανοί να διαγνώσουν -παρ’ όλη την εμπειρία τους στις νεανικές ηλικίες- τα στοιχεία αυτά, της περιρρέουσας βίας μέσα στη σχολική ζωή, όπως μας περιγράφεται. Της παραβατικότητας στην καθημερινή λειτουργία του σχολείου. Να διακρίνουν τον φόβο και την αίσθηση της απειλής στα μάτια κάποιων παιδιών, εκεί μέσα στην τάξη. Να τα πλησιάσουν και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, να ανοίξουν στόματα και ψυχές. Να τολμήσουν και να αναμετρηθούν με το κακό!

Βαρύνει τις Κοινωνικές Δομές, τις καθ’ ύλην αρμόδιες για την ενημέρωση και την πρόληψη ενάντια στα ναρκωτικά. Εκ του αποτελέσματος το έργο τους κρίνεται ελλιπές ή έστω αναποτελεσματικό. Χρειάζεται, οπωσδήποτε, η συνέχιση και η ενίσχυση της λειτουργίας τους, μεγαλύτερη προσπάθεια στοχευμένη με βάση τις τοπικές συνθήκες.

Η πρόσφατη διάλυση των τοπικών σχημάτων και ο συγκεντρωτισμός σε έναν Κεντρικό Φορέα στην Αθήνα, μόνο δυσλειτουργία και αναποτελεσματικότητα προοιωνίζει, εντείνοντας την ανασφάλεια της τοπικής κοινωνίας.

Η διάδοση των ναρκωτικών στις νεανικές ηλικίες, εδράζεται στην απογοήτευσή τους για ένα μέλλον, που προβάλει δυσοίωνο, χωρίς ευκαιρίες, άρα χωρίς ελπίδα!

Με αυτόν τον τρόπο βαρύνεται η πολιτική διαδικασία και το πολιτικό σύστημα. Για την αποτυχία του να δώσει όραμα, πιστευτές προτάσεις και λύσεις.

Ο εκχυδαϊσμός του δημοσίου λόγου, η αμφίβολη ποιότητα ενός μεγάλου τμήματος ανθρώπων, που εμπλέκονται στην πολιτική, η παντελής απώλεια ιδεολογίας, που να βασίζεται σε σταθερές αρχές, η κρίση αξιών αποτελούν το ιδανικό περιβάλλον για την αναζήτηση διεξόδου στον φανταστικό αυτό κόσμο «του απόλυτου καινού», που υπόσχονται τόσο ύπουλα τα ναρκωτικά! Την αφασία, τη λήθη, τη φυγή. Αν τώρα προσθέσουμε και την απώλεια της εμπιστοσύνης προς τη Δικαιοσύνη, μέσα από αποφάσεις της, που προκαλούν ευθέως το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και πλήγωσαν, νομίζω ότι σχεδόν ολοκληρώνεται αυτό, που στην αρχή αναφέρω σαν «Κοινωνικό Οικοδόμημα», το οποίο βιώνει μια βαθιά κρίση! Και λέω σχεδόν γιατί υπάρχουν και τα όργανα της Δημόσιας Τάξης.

Η εξάρθρωση ενός τμήματος του κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών σε σχολεία, μόνο θετικά μπορεί να αποτιμηθεί και να πιστωθεί στις επιτυχίες της τοπικής μας Αστυνομίας. Ούτως η άλλως το έργο της είναι ιδιαίτερα δύσκολο και σύνθετο κι όπως στην περίπτωση αυτή, η παρουσία της εντός της σχολικής κοινότητας δεν είναι δυνατή.

Γι’ αυτό χρειάζεται συντονισμός ενεργειών και συνεργασία των φορέων.

Η πρόσφατη δημοσιοποίηση των μελών του δικτύου διακίνησης και η ηλικία τους προκάλεσε έντονο προβληματισμό. Τα «εικοσάρια» δεν μπορεί παρά να είναι τα πρωτοπαλλήκαρα, αναβαθμισμένα βαποράκια, στην ιεραρχία. Πιθανώς, τώρα, να στρατολογούνται οι αντικαταστάτες τους.

Ευχόμαστε, σύντομα, οι έρευνες, η μεθοδευμένη δουλειά, η επιχειρησιακή αρτιότητα των αστυνομικών δυνάμεων να διαλευκάνει σε βάθος και να ξεριζώσει το κακό!