Κεντροαριστερά και Αυτοδιοίκηση

Του Γιάννη Λάμπρου, Δημοτικός σύμβουλος Πάτρας

Ενας εξαιρετικά διαδεδομένος όρος της σύγχρονης πολιτικής ζωής είναι η έννοια της κοινής γνώμης. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας όρος που στην πραγματικότητα δεν σημαίνει τίποτα, αφού δεν υπάρχει μέσος όρος στις γνώμες, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι είναι μια δημοσκοπική, κατά βάση, κατασκευή που λειτουργεί μάλλον εργαλειακά προκειμένου να δώσει επίφαση νομιμότητας στις πολιτικές που εφαρμόζονται ή που διεκδικούν να εφαρμοστούν.

Παρόμοιο φαινόμενο παρατηρείται και με την έννοια της Κεντροαριστεράς. Η Κεντροαριστερά δεν υφίσταται ως ιδεολογία παρά μόνο εκφράζει την έκφραση της συντελεσμένης προγραμματικής σύγκλισης της Αριστεράς με τη Σοσιαλδημοκρατία.

Με λίγα λόγια είναι μια πολιτική κατασκευή που δεν μπορεί να έχει αυτόνομη οντότητα παρά μόνο ως έκφραση της ώσμωσης διακριτών πολιτικών δυνάμεων.

Για όσους μιλούν λοιπόν για την ισχυροποίηση της Κεντροαριστεράς και την πολιτική έκφρασή της στην αυτοδιοίκηση στην Πάτρα, να επισημάνουμε ότι η σύγκλιση αυτή, παρότι είναι ελπιδοφόρα, εμπεριέχει αρκετές παγίδες και κινδύνους.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να εκφραστεί μέσα από πρόσωπα που έχουν κάνει τον κύκλο τους. Πρόσωπα που έχουν ταυτιστεί με συγκεκριμένες περιόδους και τρόπους διακυβέρνησης και έχουν εξαντλήσει τα όριά τους. Δεν θα κρίνουμε εμείς εάν το αποτύπωμα που άφησαν είναι θετικό ή αρνητικό, αλλά είναι γνωστό ότι στην πολιτική εκτός από τις θετικές γνώμες μετράνε εξίσου και οι αρνητικές.

Ενας δεύτερος κίνδυνος είναι η προσπάθεια ασφυκτικού εναγκαλισμού της αυτοδιοίκησης από τις κομματικές εξουσίες. Τα χρίσματα και οι συμφωνίες καμιά φορά αδυνατούν να αποτιμήσουν τις διεργασίες που γίνονται στη βάση των τοπικών κοινωνιών για αυτό άλλωστε υποψήφιοι ακόμα και μεγάλων κομμάτων εξουσίας αποτυγχάνουν στον εκλογικό στίβο.

Ενας τρίτος σκόπελος είναι η έλλειψη τεκμηριωμένου λόγου. Με υπερφίαλες εξαγγελίες ή με μακέτες δεν παράγεται πολιτική. Τα ποσοτικά δεδομένα θέτουν αμείλικτα ερωτήματα και τονίζουν τις αδυναμίες και τα κενά πολιτικής. Δεν είναι δυνατόν σε μια πόλη, όπως η Πάτρα, σε μια Περιφέρεια, όπως η Δυτ. Ελλάδα, η ανεργία να βρίσκεται σταθερά στα υψηλότερα ποσοστά όλης της Ελλάδας και κάποιοι να διατείνονται ότι όλα πάνε καλά. Πολύ περισσότερο όταν απουσιάζουν από κορυφαίες πολιτικές στιγμές όπως τα Συνέδρια Παραγωγικής Ανασυγκρότησης που μπορούν να αξιοποιηθούν σε θετική κατεύθυνση.

Από τη βάση λοιπόν, με νέα πρόσωπα, άφθαρτα, με προγραμματικές συγκλίσεις όπου απαιτούνται, με ειλικρινή διάλογο και ξεκάθαρες προθέσεις. Να πάρουμε αποστάσεις από την Ελλάδα του χθες και από τα πρόσωπα που τη σημάδεψαν. Από πρόσωπα, κυκλώματα και πρακτικές που έβαζαν πρώτα το εγώ και μετά το εμείς. Πάνω απ΄ όλα όμως, με ρεαλισμό, όραμα και σχέδιο.