Κρουλ Σάμμερ

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων: αυτοί που λατρεύουν το καλοκαίρι και αυτοί που δεν το αντέχουν, φτάνοντας και σε σημείο αποστροφής. Αρκετοί είναι αυτοί που ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία με τους πρώτους να τους κοιτάνε σαν εξωγήινους όταν λένε πως δεν αντέχουν τους καλοκαιρινούς μήνες.

Ήταν δεκαετία του ’80 που οι Bananarama τραγουδούσαν το Cruel Summer. Ένα τραγούδι που χαρακτηρίζει απόλυτα το καλοκαίρι και δη το ελληνικό, το οποίο όπως και τα Χριστούγεννα στην συνείδηση του περισσότερου κόσμου είναι συνδεδεμένο με στιγμές ευτυχίας και χαλάρωσης. Μόνο στην συνείδηση, γιατί η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Γιατί θεωρείται απαράδεκτο να μην περνάς καλά το καλοκαίρι, να μην γελάς με φίλους και γνωστούς, να μην πηγαίνεις για μπάνιο και να μην ανεβάζεις φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το πόσο ωραία ξοδεύεις τις μέρες σου, φωτογραφίες από ηλιοβασιλέματα, από πάρτι σε beach bar, από ακρογιαλιές κλπ.

Και όμως. Το καλοκαίρι είναι η πιο ρατσιστική και σκληρή εποχή του χρόνου. Είναι η εποχή εκείνη που κουβαλώντας την αγνή κακία ενός μικρού παιδιού, που δεν γνωρίζει το πόσο σε πληγώνει αυτό που κάνει, σε φέρνει στα όριά σου, σε εξουθενώνει. Από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, σε μαστιγώνει σε κάθε σου βήμα, φέρνοντας σε σημείο εξαθλίωσης κάτω από τον καυτό ήλιο που σε συνδυασμό με την υψηλή υγρασία (και όσοι μένουμε σε παραθαλάσσιες πόλεις το γνωρίζουμε καλά) δημιουργούν αποπνικτικές συνθήκες για όλους εμάς τους άτυχους που κινούμαστε πεζοί. Είναι η εποχή των αιρ κοντίσιον και των ανεμιστήρων ή απλά του να κάθεσαι και να υπομένεις την ζέστη περιμένοντας τον ήλιο να πέσει και την εμφάνιση ίσως ενός ελαφρού αέρα για να ανακουφιστείς.

Και γιατί ρατσιστική; Γιατί το καλοκαίρι είναι αυτό που μεγαλώνει τα χάσματα μεταξύ των ανθρώπων, διογκώνει τις κοινωνικές και ταξικές διαφορές. Πατροπαράδοτα στην Ελλάδα – και όχι μόνο – το καλοκαίρι σημαίνει διακοπές. Όμως οι διακοπές δεν είναι ίδιες για όλους. Υπάρχουν αυτοί που από τον χειμώνα ακόμα προγραμματίζουν πώς θα τις περάσουν, σε ποιο κατάλυμα θα περάσουν τις ημέρες της άδειάς τους, σε ποιου νησιού τα καλντερίμια θα περπατήσουν, πού θα πιούνε τα ποτά τους. Υπάρχουν όμως και αυτοί που ξέρουν πως και φέτος το καλοκαίρι δεν θα γίνει τίποτα. Είναι η εικόνα όσων τα μεσημέρια περιμένουν στις στάσεις με «στολή παραλίας» το επόμενο λεωφορείο για την παραλία, για το μπάνιο της Κυριακής, της μοναδικής ημέρας που έχουν ελεύθερη. Περπατώντας στην Πάτρα τα κυριακάτικα μεσημέρια του καλοκαιριού αυτή είναι μια συνηθισμένη εικόνα. Οικογένειες, με τσάντες θαλάσσης, ντυμένοι ανάλογα να περιμένουν κάτω από τον ίσκιο της στάσης να περάσει το λεωφορείο που έστω και για λίγες ώρες θα τους μεταφέρει στην παραλία, για να νιώσουν λίγο διαφορετικά, να αισθανθούν και αυτοί αυτές τις λίγες ώρες πλαστής ανεμελιάς.

Για όσους λοιπόν δεν είμαστε και τόσο φαν του καλοκαιριού, ας μας παρηγορήσει το γεγονός πως τουλάχιστον βρισκόμαστε στα μέσα του και πως σε 1,5 περίπου μήνα όλα θα τελειώσουν.