Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά
Του Δημήτρη Μαρμούτα, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πάτρας.
Μέσα στην πορεία του χρόνου από τον Μάιο του 1886 έως σήμερα τον Μάιο του 2022 πολλά άλλαξαν, αλλά και πολλά έμειναν τα ίδια
Από την μία oι ιδέες, οι αξίες και οι αγώνες της εργατικής τάξης είναι επίκαιροι όπως και τότε, όμως μέσα σε ένα άλλο πλαίσιο και σε μια άλλη εποχή. Και από την άλλη, η καταστολή ,η τρομοκρατία η προπαγάνδα και τέλος τα στημένα γεγονότα από το αστικό κράτος και την αστική τάξη, ενάντια σε αυτές τις ιδέες και τους αγώνες της εργατικής τάξης παραμένουν στο «κάδρο» των επιχειρήσεων τους όπως και τότε.
Η ορθή ανάγνωση της ιστορίας και η αλληλουχία των γεγονότων επιβεβαιώνουν ότι η πάλη των τάξεων είναι εδώ και είναι διαχρονική, ότι οι αγώνες έχουν αποτελέσματα, διαψεύδοντας όλους αυτούς που λένε ότι σήμερα δεν υπάρχει και ότι έχει εκλείψει, με αυτό τον τρόπο, συνειδητά φυσικά, ρίχνουν νερό στο μύλο της προπαγάνδας της αστικής τάξης. «Ολοι μαζί εργοδότες και εργαζόμενοι – το καλό της επιχείρησης – με τους αγώνες δεν γίνεται τίποτα – δεν υπάρχουν λεφτά» και άλλα τέτοια συνθήματα που σκοπό τους έχουν την υποταγή των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας μας.
Μέσα σε αυτό το «οπλοστάσιο» της τάξης του κεφαλαίου, των καπιταλιστών, των κυβερνήσεων τους και των καλοπληρωμένων κονδυλοφόρων τους, εξέχουσα θέση έχει η αλλαγή του χαρακτήρα και της αλλοίωσης σημαντικών γεγονότων και αγώνων της εργατικής τάξης έτσι ώστε βήμα –βήμα να πέσουν στην λησμονιά και στη λήθη, λες και δεν υπήρξαν ποτέ. Θέλουν να μην θυμόμαστε τους αγώνες μας και τους νεκρούς μας για να μην εμπνεόμαστε και να μην αγωνιζόμαστε.
Αυτό προσπαθούν να κάνουν και με την εργατική πρωτομαγιά, τον κορυφαίο σταθμό της τάξης μας, που ήταν η μέρα της μεγάλης απεργίας στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης μέρας ,αντί της 10ωρης, 11ωρης έως και 14ωρης που ήταν ως τότε. Απεργία η οποία συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες και που βάφτηκε στο αίμα των εργατών από το χτύπημα της αστυνομίας με εντολή των καπιταλιστών, ενώ οι ηγέτες, πρωτεργάτες των τότε εργατικών κινητοποιήσεων για το 8ωρο καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν.
Χαρακτηριστικά είναι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων στην Αμερική εκείνες τις μέρες που δείχνουν και το μένος των καπιταλιστών για την εργατική τάξη και τους αγώνες της «Αίμα τώρα» και «κρεμάστε τους πρώτα και μετά δικάστε τους».
Ετσι η 1η Μάη του 1886 αποφασίστηκε να καθιερωθεί σαν Εργατική Πρωτομαγιά, πρώτα από την Αμερικανική ομοσπονδία εργασίας το 1888 και έπειτα το 1889 στο ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς.
Στην Ελλάδα για πρώτη φορά η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάστηκε το 1893 στην Αθήνα στο Στάδιο, αλλά και σε άλλες πόλεις. Εγραφε εφημερίδα της εποχής «συγκεντρώθηκε μέγα πλήθος εκ των πασχουσών εργατικών τάξεων των ευρισκομένων υπό τον ζυγόν του μισθού, ακολουθούντες τον διεθνή των πασχουσών τάξεων αγώνα , συναθροίσθηκαν προς διαμαρτυρήθειν εναντίον του σημερινού άθλιου συστήματος, όπου δυστυχούν οι πολλοί κοπιωδώς εργαζόμενοι και ευτυχούν οι ολίγοι πλούσιοι μη εργαζόμενοι και απολαμβάνοντες των ιδρώτα των πολλών εργαζομένων».
Στη δημοτική γλώσσα μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα ,και όμως γράφτηκε το 1893.
Από κάθε άποψη, ο εορτασμός αυτός αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Εργατικού κινήματος.Ο προσανατολισμός εκείνης της εκδήλωσης ήταν σαφής και αφορούσε την ανάπτυξη της πάλης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των εργατών και την πάλη για μια δικαιότερη κοινωνία.
Ο προσανατολισμός αυτός εμπλουτίστηκε τα επόμενα χρόνια, έγινε πιο σαφής, πιο ουσιαστικός αλλά δεν άλλαξε ποτέ κατεύθυνση αφού το δίκιο του εργάτη για μια κοινωνία δίκαιη χωρίς την βαρβαρότητα που θέλουν να μας επιβάλουν είναι έννοιες αξεχώριστες.
Σε μεταγενέστερες εργατικές πρωτομαγιές, όπως αυτή του 1929 η προκήρυξη έγραφε «Η μέρα της πρωτομαγιάς έχει εξαιρετική σημασία μέσα στις σημερινές συνθήκες της προπαρασκευής νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων, με τους πυρετώδης εξοπλισμούς των ιμπεριαλιστών …νέοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι έρχονται από τους ληστές των λαών…».
Περίπου 100 χρόνια μετά και ενώ έχουν γίνει δεκάδες ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο ενδιάμεσο, μικροί και μεγάλοι, το ταξικό εργατικό κίνημα βρίσκεται και πάλι στην πρωτοπορία ενάντια σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια σε ένα πόλεμο που κάνουν για άλλη μια φορά οι ληστές των λαών όπως και τότε.
Από την μία πλευρά το ΝΑΤΟ –ΗΠΑ –Ε.Ε και από την άλλη οι καπιταλιστές της Ρωσίας και στη μέση να πληρώνει με το αίμα του ο Ουκρανικός λαός. Ολα γίνονται για το ποιος θα ελέγξει τις πλουτοπαραγωγικές περιοχές, τους δρόμους του εμπορίου, το εργατικό δυναμικό …σαν να μην πέρασε μια μέρα από το μακρινό 29, πάλι ιμπεριαλιστικός πόλεμος και πάλι διλλήματα προς το λαό για τη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Λίγο πιο πίσω την πρωτομαγιά του 1919 τα μεροκάματα, το 8ωρο και η ασφάλιση ήταν το τρίπτυχο των διεκδικήσεων. Οπως και σήμερα όπου οι εργασιακές σχέσεις έχουν γίνει λάστιχο, οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για τα καθημερινά, η ανασφάλιστη εργασία έχει κτυπήσει κόκκινο και η εργατική τάξη δέχεται ολομέτωπη επίθεση.
Σήμερα 136 χρόνια μετά οι εργαζόμενες, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες, τιμάμε τους αγώνες της εργατικής τάξης, τις θυσίες χιλιάδων εργατών, κρατώντας αναμμένη τη φλόγα του αγώνα για την απελευθέρωση μας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Η εργατική τάξη τιμά τους νεκρούς της με κάθε μάχη, με κάθε αγώνα, με κάθε νίκη μικρή η μεγάλη απέναντι στους εκμεταλλευτές της.
Κρατάμε γερά μέσα στο πέρασμα των χρόνων το νήμα που συνδέει την κάθε πρωτομαγιά με την επόμενη, γιατί η κάθε πρωτομαγιά είναι μέρα – σύμβολο για την τάξη μας. Ολοι και όλες στην απεργιακή συγκέντρωση την Κυριακή 1η Μάη στις 10 το πρωί στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
