Το δόξα πατρί
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Τι είπε, δεν συγκρατείς. Αυτό που μένει είναι η εντύπωση. Είναι το στοιχείο που κυρίως γράφει σε μια συνέντευξη, σε μια πολιτική ομιλία. Ειδικά όταν μιλούσε ο Στεφανόπουλος. «Μίλησε πολύ ωραία». «Και τι είπε;». «Και τι δεν είπε». «Δηλαδή;». «Τι δηλαδή; Ήταν τρομερός».
Συνέντευξη Κυριάκου Μητσοτάκη, στον Σταύρο Θεοδωράκη. Δεν θυμόμαστε άλλη φορά πολιτικός αρχηγός να δίνει συνέντευξη σε πρώην πολιτικό αρχηγό, αλλά ο Θεοδωράκης δεν πέρασε ακριβώς στη συνείδηση του κοινού σαν πολιτικός αρχηγός, κυρίως διότι δεν ήταν κατατάξιμος στον γνωστό άξονα, αλλά και επειδή το Ποτάμι δεν ήταν ακριβώς ειπείν κόμμα, και οι ψηφοφόροι του δεν ήταν ακριβώς ειπείν ψηφοφόροι.
Αλλά λέγαμε για τον Μητσοτάκη. Ωραία σάλα, ευρύχωρη, φωτεινή, έργα τέχνης που αποκαλύπτουν ενοίκους με ευαισθησία, γούστο, πνευματικότητα. Τηλεσκηνοθέτης με άποψη και στιλ, περιφέρει τη φορητή κάμερα και κάνει λήψεις υψηλής φωτογραφικής αξίας, με ανακλάσεις και συνδυασμούς ετερόκλητων ειδώλων. Εντάξει. Και τι είπε; «Και τι δεν είπε». «Δηλαδή;» «Τι δηλαδή; Ήταν…»
Τι ήταν; Μια εμφάνιση δύο διαστάσεων. Είδαμε έναν πρωθυπουργό με αγωνία να πείσει για τις προθέσεις του, την ενσυναίσθησή του, την καταλληλότητά του, τον δυναμισμό του. Είδαμε, παραλλήλως και έναν χαρακτήρα του οποίου επλήγη κατ’ αρχάς ο εγωισμός από το συμβάν. Ένα συμβάν που αποτέλεσε επιτομή της τραγικής ειρωνείας:
Ο Αχιλλέας του εκσυγχρονισμού και της κανονικότητας χτυπήθηκε όχι στην ακάλυπτη πτέρνα, αλλά στο δόξα πατρί: Η σύγκρουση δύο τρένων εξαιτίας της ακαταλληλότητας του προσωπικού και της ανικανότητας του κράτους να αναπτύξει ένα σύστημα τηλε- διοίκησης και συνεννόησης ανάμεσα σε κινούμενες αμαξοστοιχίες είναι εκκωφαντική παραφωνία. Καθελκύσαμε υπερωκεάνιο αλλά δεν είχε τάπα.
Στο δεύτερο αυτό σκέλος, ο δυναμικός Μητσοτάκης συνοδευόταν από έναν Μητσοτάκη απολογητικό, εκτεθειμένο, ταπεινωμένο. Αν δεν υπήρχαν 57 νεκροί και απαρηγόρητοι, έξαλλοι συγγενείς, θα λέγαμε ότι η εικόνα ήταν συγκινητική. Σίγουρα πάντως, ο κοινός τόπος ήταν ένας Μητσοτάκης ειλικρινής. Σας αρκεί η ειλικρίνεια; Εσείς θα αποφασίσετε: Η στόχευσης της συνέντευξης ήταν κυρίως αυτή.
Ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι έχει συναίσθηση του συμβάντος, των αιτιών του και των συνεπειών του, και ότι έχει τη βούληση και τον τρόπο να το διορθώσει. Ευελπιστεί ότι τα αμέσως επόμενα 24ωρα θα έχει ήδη ξεδιπλώσει μέτρα ανάταξης, ώστε να προσθέσει το ζύγι και αποτέλεσμα εκτός από καλές προθέσεις και διαβεβαιώσεις. Προτείνει έμμεσα να τον αντιπαραβάλουμε με τον κυρίως αντίπαλό του: Ποιος από τους δύο πιστεύουμε ότι είναι καταλληλότερη περίπτωση ως προς το ζητούμενο της θεραπείας των υποδομών;
Το διάβημα είναι το καλύτερο που έχει να κάνει από πολιτικής, ηθικής, επικοινωνιακής πλευράς. Αδύνατο σημείο του είναι το σκέλος του καταλογισμού. Ο πολίτης αισθάνεται ότι πρέπει να αποδοθεί κάποια ποινή για το συμβάν, το οποίο διαισθητικά- το εξέφρασε ο Θεοδωράκης με μια ερώτησή του- συνδέεται με την πλήρη απόσταση που έχουν οι πολιτικοί από τον κοινωνικό σφυγμό και την καθημερινότητα του πολίτη, όπως αυτή βιώνεται στα τρένα, στα τμήματα Επειγόντων, στους συνωστισμούς των λιμένων.
Είναι ένας λογαριασμός που πρέπει να πληρωθεί εάν θέλουμε η συγνώμη να πονάει και λίγο αυτόν που τη ζητάει πέρα από ότι ρίχνει τα ευγενή του μούτρα. Έλα να μάθεις, στην πλατεία Βάθης, τι ζωή περνώ, λέει ο στιχουργός, και ο στίχος του κυνηγάει τον πρωθυπουργό στο φωτεινό δωμάτιο, μπροστά στα έργα τέχνης και τα όμορφα λουλούδια.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
