Observer: «Το επικίνδυνο παιχνίδι του Μακρόν»
«Διάσημα τελευταία λόγια; Ποιος είπε ότι η πολιτική είναι βαρετή;», διερωτάται ο Observer.
Την ώρα που οι εκλογές στη Γαλλία πλημμυρίζουν τη χώρα με μία φρενίτιδα αβεβαιότητας, αυτοί που παραπονιούνται για το κουραστικό και το προβλέψιμο των εκλογών στη Βρετανία θα πρέπει να κοιτάζουν με φθόνο από τη Μάγχη απέναντι, γράφει σε άρθρο του ο Observer.
Και όσοι στη Βρετανία θρηνούν για την έλλειψη τολμηρής ηγεσίας δεν μπορούν παρά να σημειώσουν την αντίθεση που παρουσιάζει ο πρόεδρός της, Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος μπορεί να είναι αλαζονικός και παρορμητικός, αλλά σίγουρα δεν του λείπει το πολιτικό θάρρος.
Το θράσος ήταν η ιδιότητα που εκτιμούσε περισσότερο ο Γάλλος επαναστάτης Ζωρζ Νταντόν (αν και τελικά τον οδήγησε στη γκιλοτίνα) και ο Μακρόν το κατέχει σε αφθονία. Του έδωσε τη δυνατότητα να κατακτήσει την προεδρία το 2017 στην ηλικία των 39 ετών που τον έκανε τον νεότερο στην ιστορία. Τον στήριξε μέσα από διαδοχικές εθνικές ανατροπές και ένα ποσοστό αποδοχής που έμεινε κάτω από το 35%. Τώρα τον οδήγησε να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές τη στιγμή που οι ακροδεξιοί εχθροί του απολαμβάνουν υποστήριξη ρεκόρ.
Για πολλούς στη Γαλλία, τόσο υποστηρικτές όσο και αντιπάλους, αυτό μοιάζει με ένα στοίχημα αυτοκτονίας. Επιταχύνθηκε από τη θλιβερή νίκη της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης (RN) της Μαρίν Λεπέν, πρώην Εθνικού Μετώπου, στις ευρωεκλογές του περασμένου Σαββατοκύριακου. Όπως και άλλοι πρόεδροι πριν από αυτόν, κυρίως ο Ζακ Σιράκ, καταστροφικά, το 1997, ο Μακρόν ρωτά: τι είδους χώρα θέλετε; Μια Γαλλία που διοικείται από τη λογική ή μια Γαλλία που κυβερνάται από την φασαρία; «Après moi, le déluge», δηλαδή.
Είναι απολύτως πιθανό αυτή η επιτακτική απαίτηση να «αναλάβουν οι ψηφοφόροι τις ευθύνες τους» και να απορρίψουν τον εξτρεμισμό να αποτύχει θεαματικά. Το RN έχει 33% υποστήριξη, το κεντρώο κόμμα της Αναγέννησης του Μακρόν 19%. Το RN κέρδισε όλες τις περιφέρειες στις εκλογές της ΕΕ. Ενώ η συμμετοχή ήταν χαμηλή, μια έρευνα διαπίστωσε ότι σχεδόν οι μισοί από αυτούς που ψήφισαν RN το έκαναν κυρίως για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους για τον Μακρόν και την κυβέρνησή του.
Μια απόλυτη νίκη της ακροδεξιάς στις ψηφοφορίες με δύο γύρους, που ξεκινά στις 30 Ιουνίου, θα μπορούσε να καταστήσει τον Μακρόν κουτσό, καταδικασμένο να «συζήσει» με μια απροκάλυπτα ξενοφοβική, ισλαμοφοβική, αυταρχική και ανελεύθερη κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ζορντάν Μπαρντελά. Τον νεαρό προστατευόμενο της Λεπέν. Ακόμα κι αν το RN αναδειχθεί απλώς ως το μεγαλύτερο κόμμα, μπορεί να υπαγορεύσει τη μελλοντική πολιτική.
Ο υπολογισμός του Μακρόν, εάν προκύψουν τέτοιες περιστάσεις, φαίνεται ότι είναι ότι οι σκληρές πραγματικότητες και οι δύσκολες επιλογές που συνεπάγεται η πραγματική εξουσία θα εκθέσουν το RN ως αυτό που πραγματικά είναι – ένα κόμμα διαμαρτυρίας και προκατάληψης ακατάλληλο να κυβερνήσει. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό που διαφορετικά άρχιζε να φαίνεται αναπόφευκτο: μια προεδρική νίκη της Λεπέν σε τρία χρόνια και ένα επικίνδυνο άλμα στο άγνωστο.
Είναι μια στρατηγική υψηλού κινδύνου. Αν πάει στραβά, το κόμμα του Μακρόν θα συντριβεί. Θα έχει παραδώσει τα κλειδιά μιας από τις κορυφαίες χώρες της Ευρώπης στην άκρα δεξιά, ένα αποτέλεσμα που πιθανότατα θα εμπνεύσει εξτρεμιστές με ομοϊδεάτες παντού, κυρίως στη Γερμανία. Αλλά αν λειτουργήσει, ο Μακρόν θα παρουσιάσει τον εαυτό του ως τον ιστορικά δικαιωμένο ήρωα που τράβηξε μια γραμμή, απώθησε τις δυνάμεις του σκότους που επέλαυναν και έσωσε τη Γαλλία από τον εαυτό της – πάντα την προτιμώμενη εικόνα για τον εαυτό του.
Κανείς δεν ξέρει πώς θα γίνει αυτό. Τα πανικόβλητα κόμματα της αριστεράς έκαναν ό,τι απέτυχαν να κάνουν από το 1936: Σοσιαλιστές, κομμουνιστές, Πράσινοι και η ακροαριστερή Ανυπότακτη Γαλλία ενώθηκαν για να αναβιώσουν το Λαϊκό Μέτωπο. Εν τω μεταξύ, το κεντροδεξιό Ρεπουμπλικανικό κόμμα διαλύθηκε αφού ο ηγέτης του, Έρικ Σιοτί, έσπασε ένα ταμπού υποστηρίζοντας μια εκλογική συμφωνία με τη Λεπέν. Αποφεύγοντας τους θυμωμένους συναδέλφους του, κλειδώθηκε στο γραφείο του και αρνήθηκε να παραιτηθεί. Φυσικά έπεται συνέχεια εκεί.
«Το να είσαι Γάλλος σημαίνει να αντιμετωπίζεις την πρόκληση της εποχής όταν είναι απαραίτητο», δήλωσε ο Μακρόν με μελετημένη μεγαλοπρέπεια. «Είναι να ξέρεις τι αξίζει μια ψήφος και πώς είναι η ελευθερία. Το να ενεργείς, όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις, με ευθύνη είναι βασικά να γράφεις ιστορία παρά να είσαι θύμα της. Αυτή η στιγμή είναι τώρα».
«Διάσημα τελευταία λόγια; Ποιος είπε ότι η πολιτική είναι βαρετή;», διερωτάται ο Observer.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
