Η παιδεία των διαδραστικών πινάκων
Ο Γιάννης Χαριτάντης είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
Το θέμα της εκπαίδευσης των μαθητών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση συνεχίζει να αποτελεί σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και παραμένει επίκαιρο, διότι δημιουργεί τεράστιες δυσκολίες στην εοικογένεια.Εχω ενημερώσει τους υπουργούς Παιδείας Κεραμέως και Πιερρακάκη.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, για να απαλύνει κάπως τις ανισότητες μεταξύ των μαθητών διαφόρων περιοχών της χώρας, αλλά και οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα, εξήγγειλε τη δημιουργία του δωρεάν Ψηφιακού Φροντιστηρίου. Ταυτόχρονα, υποσχέθηκε πως θα υπάρχουν σε όλα τα σχολεία διαδραστικοί πίνακες για ψηφιακή υποστήριξη διδασκαλίας.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα μέτρα είναι θετικά, αλλ’ όμως, δεν αντιμετωπίζουν -ούτε κατ’ ελάχιστο- το τεράστιο πρόβλημα των ανισοτήτων στην Εκπαίδευση.
Το πρόβλημα δημιουργείται από τον τρόπο που έχει εξελιχθεί ο θεσμός των πανελλαδικών εξετάσεων για τα πανεπιστήμια, που ήταν εξαιρετικά ευεργετικός στο ξεκίνημά του (1964), εξελίχτηκε σε κοινωνική μάστιγα και αποτελεί μοναδικό αρνητικό φαινόμενο για προηγμένες χώρες.
Επέβαλε:
α) μεγάλη οικονομική επιβάρυνση στις οικογένειες
β) υπέρμετρο φορτίο ωρών μελέτης των μαθητών
γ) απαξίωση της λειτουργίας των λυκείων και
δ) μαρασμό των μικρών περιοχών, που δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό των μεγάλων αστικών κέντρων. Αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα αύξησης της αστυφιλίας, αφού θέλουμε να δώσουμε καλή εκπαίδευση στα παιδιά μας. Τα παιδιά της επαρχίας και φτωχών οικογενειών δεν μπορούν να ανταποκριθούν στον ανταγωνισμό με των πλουσίων, που πληρώνουν αδρά για φροντιστήρια και ιδιωτικά μαθήματα.
Αποτέλεσμα αυτού είναι, οι Σχολές υψηλής ζήτησης να καταλαμβάνονται από οικονομικά εύπορους. Το κακό είναι ότι αυτή η ανισότητα δεν είναι θέμα ικανοτήτων, αλλά, άνισου και άδικου ανταγωνισμού.
Δυστυχώς, το πρόβλημα αυτό της άδικης αντιμετώπισης των ελληνοπαίδων, δεν καλύπτεται από διαδραστικούς πίνακες και ψηφιακό φροντιστήριο. Είναι σαν να κουβαλάμε νερό με κουβά στον νερόμυλο!
Είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα, που δημοσίευσα και μίλησα σχετικά με τη χρήση υπολογιστή στη διδασκαλία της Φυσικής και των Ηλεκτρονικών κι αυτό σε μια εποχή (του ’80), όταν ακόμα δουλεύαμε με πρωτόγονους προσωπικούς υπολογιστές. Είμαι υπέρμαχος της χρήσης ψηφιακών μέσων για παράλληλη ενισχυτική διδασκαλία. Ωστόσο, υποστηρίζω ότι κανένα ψηφιακό μέσο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον καθηγητή. Η σχέση μαθητή-καθηγητή είναι διαπροσωπική και άμεση κι επί πλέον ενεργοποιεί την συναισθηματική νοημοσύνη. Η εκπαιδευτική πορεία ενός μαθητή φαίνεται ακόμα κι από τα πρώτες τάξεις του Γυμνασίου και μπορεί να το διακρίνει κάλλιστα μόνον… ο φυσικός του δάσκαλος.
Θα πρέπει να αγκαλιάσουμε τους καθηγητές μας, να τους εμπιστευθούμε και να τους αναθέσουμε την υψηλή ευθύνη, που τους αναλογεί. Υπάρχουν λύσεις για την αποτελεσματική και σωστή εφαρμογή του μέτρου.
Κύριε υπουργέ, επειδή δεν θέλω να είμαι δογματικός, σας προτείνω να θέσετε σε δημόσια συζήτηση με φορείς Εκπαίδευσης το θέμα της κατάργησης των Πανελλαδικών ή εναλλακτικών λύσεων, εάν υπάρχουν. Να εξετάσετε την Τράπεζα Θεμάτων.
Η οικογένεια υποφέρει και το χτένι έχει φτάσει στον κόμβο. Δεν είναι εύκολο πρόβλημα, αλλά κοινωνικά κρίσιμο και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε στη ρίζα του και όχι με ημίμετρα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
