Η σπίθα στο επαρχιακό ποδόσφαιρο ανάβει ξανά

Ο απόφοιτος αθλητικής δημοσιογραφίας του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 Πάτρας Πέτρος Κουφαλης μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το επαρχιακό ποδόσφαιρο.

ποδόσφαιρο Ο Πέτρος Κουφαλης γράφει για το επαρχιακό ποδόσφαιρο

Ο απόφοιτος αθλητικής δημοσιογραφίας του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ 360 Πάτρας Πέτρος Κουφαλης μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του για το ελληνικό επαρχιακό ποδόσφαιρο.

ποδόσφαιρο

Με την 11η αγωνιστική να κοντοζυγώνει στην ελληνική Σούπερ Λιγκ, όλοι ρίχνουν τα βλέμματά τους στο μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό στην Τούμπα, πριν φτάσουμε όμως σε αυτό να θυμίσουμε πως υπάρχει και η Ευρώπη, η οποία φέτος εμφανίζεται σαν δήμιος τον ελληνικών ομάδων, καθώς Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ μετά από κάθε Ευρωπαϊκό ματς έχουν χάσει πολύτιμους βαθμούς από επαρχιακές ομάδες.

Αλλά ο γράφων δεν θεωρεί ότι ούτε ο Αστέρας Τρίπολης είναι Μάλμε, ούτε και η Βικτόρια Πλζεν, ΟΦΗ, οπότε το μόνο που μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτά τα απροσδόκητα αποτελέσματα είναι το ότι το επαρχιακό ποδόσφαιρο και οι επαρχιακές ομάδες έχουν βγάλει δόντια θέλοντας να κάνουν το ελληνικό πρωτάθλημα πιο ανταγωνιστικό από ποτέ, θυμίζοντας σε όλους μας ότι υπάρχουν και αυτές πλέοντας από τον πάτο της θάλασσας και την αφάνεια στην επιφάνεια.

Στη συνέχεια ας αναρωτηθούμε πόσα χρόνια έχουμε να δούμε ομάδα εκτός του Big-4 να παίρνει πρωτάθλημα ή Κύπελλο; Η απάντηση είναι «πάρα πολλά» και με τη φετινή καλή απόδοση κάποιων επαρχιακών ομάδων όπως του ΟΦΗ, του Αστέρα Τρίπολης και του Παναιτωλικού το αίσθημα της λησμονιάς έχει αρχίσει να γεννιέται ξανά κι αυτό είναι κάτι πολύ ωραίο για κάποιον που αγαπάει το ελληνικό ποδόσφαιρο και το έχει ζήσει στις δόξες του, βλέποντας ομάδες όπως η ιστορική Λάρισα να σηκώνει πρωτάθλημα το 1988, βλέποντας παιδιά από την επαρχία να γίνονται πρωταγωνιστές και να μπαίνουν στο στόχαστρο ομάδων του εξωτερικού.

Εν κατακλείδι, ελπίζουμε αυτές η ομάδες να δικαιωθούν και να παλέψουν για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, το οποίο με την κυριαρχία τον μεγάλων ομάδων και την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου, μη μπορώντας να κάνει τίποτα περιμένοντας τον αργό θάνατο.