Θέατρο του παραλόγου
Του Θεόδωρου Καμπέρου, διευθυντής Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδος.
Ο επιεικέστερος τίτλος, για τις συνθήκες στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, από την αρχή του με τις παρεμβάσεις των δύο προέδρων (πρώην και νυν) είναι ότι θύμιζε θέατρο του παραλόγου.
Ιδιαίτερα, μετά την παρέμβαση – προτροπή του Τσίπρα προς τον διάδοχό του Κασσελάκη να επαναδιεκδικήσει, με εκλογές, την προεδρία του κόμματος, που τόσο πρόσφατα είχε αποκτήσει. Κι αυτό παρόλο, που δεν έχει μεσολαβήσει στο διάστημα αυτό κανένα καθοριστικό πολιτικό γεγονός, το οποίο ο λανθασμένος χειρισμός του να δικαιολογεί τέτοια αμφισβήτηση.
Είναι αυτό, που σε κάνει να σκέφτεσαι «ξανά μανά εκλογές, μα καλά δεν έχουν με τίποτε άλλο να ασχοληθούν αυτοί εκεί πέρα…»!
Παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις και των δύο, μόνο συνεχή και πρόσθετα αναπάντητα ερωτήματα μου δημιουργήθηκαν, παρά μου δόθηκαν απαντήσεις.
Ο Αλ. Τσίπρας, στην αρχή με διάθεση να δικαιολογήσει τον Στ. Κασσελάκη, αναφέροντας ότι εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του. Κι αυτό είναι που δημιουργεί αμφισβήτηση και καχυποψία προς το πρόσωπό του. Μήπως, όμως, έτσι στην ουσία μέμφεται τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και το κόμμα, που παρέδωσε, χωρίς να το συνειδητοποιεί;
Ποιος είχε τότε την ευθύνη για την διαδοχή;
Ποιος προώθησε, αρχικά, τον Κασσελάκη στο κόμμα, από τους Απόδημους;
Ολοι πιστεύουμε ο Τσίπρας!
Παραπέρα, για να προταθεί σε μια τέτοια κορυφαία θέση έπρεπε να προταθεί από 30 στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής. Πού βρήκε ο, διαμένων στην Αμερική, τόσες επαφές; Αλήθεια, όλοι αυτοί που τον πρότειναν δεν γνώριζαν τις θέσεις και τα σχέδιά του και τότε γιατί να τον προτείνουν, επειδή ήταν όμορφος;
Μοιραία, όμως, έτσι υποτιμάει χωρίς να το αντιλαμβάνεται και τους ψηφοφόρους του κόμματος. Πως είναι δυνατόν η Αριστερά της διανόησης, του προβληματισμού και της κουλτούρας, να ψηφίζει -σαρωτικά- για αρχηγό της κάποιον, που δεν γνωρίζει καν τις θέσεις του;
Ποια απόγνωση, ποια απογοήτευση, ποιο αδιέξοδο και ποια απαξία για το υπάρχον στελεχιακό δυναμικό μπορεί να σπρώξει, μαζικά, τόσες χιλιάδες κόσμου να τολμήσει το άγνωστο, ένα άλμα στο κενό;
Πόση κρίση περνάει το κριτήριό τους και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον;
Είναι, τελικά, συνεπής προοδευτική στάση ψηφοφόρων, το «τζογάρισμα» στην κάλπη και η αποδοχή ενός προφίλ υποψηφίου προέδρου, που προσομοίαζε σε παίκτη τηλεπαιχνιδιού;
Ενώ, όμως, μένουν εκκρεμή αυτά τα ερωτήματα. Ενώ, αρχικά, μοιάζει να δικαιολογεί τον Κασσελάκη ότι δεν πρόλαβε να διατυπώσει θέσεις του, μετά τον κατηγορεί ότι ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές και προεξοφλεί την εκλογική αποτυχία και αδιαφορεί για τις συνέπειές της! Ετσι, παρεμβαίνει ευθέως, τον αποδομεί και καίει την υποψηφιότητά του… αν γίνονταν εκλογές.
Θετικά και κολακευτικά αναφέρθηκε μόνο για τον κόσμο και τα μέλη της παράταξης. Αυτά, δηλαδή, που πιθανά στο μέλλον ίσως απευθυνθεί!
Ομως τα πράγματα δεν ήταν διαφορετικά και για τον πρόεδρο Κασσελάκη, με μύδρους σε όσους θα καταφέρουν τη συντριβή του στις ευρωεκλογές για να έρθουν, ως σωτήρες, να τον διαδεχθούν κι ότι του βάζουν συνεχώς τρικλοποδιές στην πορεία αλλαγής του κόμματος, ναρκοθετώντας τον δρόμο της.
Κι επιτέλους, αφού όλοι τον κατατρέχουν, γιατί ο Κασσελάκκης δεν έφτιαχνε ένα νέο κόμμα να έχει το κεφάλι του ήσυχο; Αναφέρθηκε στο πώς φαντάζεται το νέο κόμμα, που πρέπει να υπηρετεί την κουλτούρα άμεσου και συνεχούς διαλόγου, όλων με όλους, αλλά ουσιαστικά…του ιδίου με όλους, χωρίς παρεμβολή ενοχλητικών ενδιάμεσων του παρελθόντος, που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και μπλέκονται συνεχώς στα πόδια του. Κόμμα δημοκρατικό, που θα υπερβαίνει τη νοσηρή κατάσταση παραλυτικών ισορροπιών των τάσεων και των αλά καρτ κανόνων.
Αυτό, περίπου, ήταν το «έργο» Συνεδρίου, που διεξήχθη θυμίζοντας έντονα… θέατρο του παραλόγου!
Αλλά και βαθιά λύπη σε όλους εμάς, για μια διαρκή κρίση στην οποία έχει περιέλθει η αντιπολίτευση, σε περίοδο που την έχει τόσο ανάγκη η χώρα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
