Μαρία Καλλιμάνη: Η Αιγιώτισσα δασκάλα στις «Άγριες Μέλισσες» μιλά στο «pelop.gr»

Η Αιμιλία – Μαρία Καλλιμάνη” θα προκαλέσει αρκετά προβλήματα στο χωριό με τις σκληροπυρηνικές απόψεις της, αλλά και τη ζωή της αδελφή της.

Καλλιμάνη

Νέα σεζόν –η τρίτη- ξεκινά τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου για το αγαπημένο σίριαλ «Άγριες Μέλισσες» στου ΑΝΤ1, και μεταξύ των νέων προσώπων που μπαίνουν δυναμικά στην ιστορία, η οποία φέτος εκτυλίσσεται την εποχή της δικτατορίας, η Αιγιώτισσα, καλή ηθοποιός Μαρία Καλλιμάνη. Επικοινωνήσαμε μαζί της, λοιπόν, για να μάθουμε τα του νέου της -τηλεοπτικού αυτή τη φορά- ρόλου.

Επιστροφή στην τηλεόραση μετά το «Ου φονεύσεις» του Πάνου Κοκκινόπουλου.
Ακριβώς. Να πω, μάλιστα, ότι η πρώτη εμπειρία μου στην τηλεόραση ήταν η συμμετοχή μου στο «Νυχτερινό Δελτίο» του Πέτρου Μάρκαρη σε σκηνοθεσία Πάνου Κοκκινόπουλου. Στάθηκα πολύ τυχερή γιατί ο Κοκκινόπουλος είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης και ευγενής άνθρωπος, ενώ είχα συνεργαστεί, τότε, με εξαιρετικούς συναδέλφους- Χατζησάββα, Κοκκίδου κ.ά. Και τώρα με τις «Μέλισσες» η εμπειρία είναι εξαιρετική, γιατί συνεργάζομαι, για πρώτη φορά, με τον Λευτέρη Χαρίτο, που είναι, επίσης, ευγενής, έχει διάθεση να συζητήσει, να ανταλλάξουμε απόψεις, να δημιουργήσουμε μαζί. Οι δε συνάδελφοι , με καλοδέχτηκαν, με αγκάλιασαν… Έγινε μια πολύ ωραία αρχή.

Υποδύεστε την Αιμιλία Λειβαδά. Θα μας τη συστήσετε;
Είναι ανύπαντρη, αυστηρών ηθικών αρχών και μετακομίζει στο Διαφάνι την αδελφή της Ζωή (Μαρκέλλα Γιαννάτου), σύζυγο του Ακύλα Μεγαρίτη (Αιμίλιος Χειλάκης) και τα δύο τους παιδιά. Αναλαμβάνει τη θέση της δασκάλας, καθώς ο Λάμπρος, ο προηγούμενος δάσκαλος βρίσκεται στην εξορία. Να σημειώσω εδώ, ότι το σίριαλ θα αγγίξει σε βάθος την εποχή της δικτατορίας, και θα δούμε πράγματα που ίσως δεν έχουμε ξαναδεί σε σχέση με αυτή την περίοδο.

Η Αιμιλία θα προκαλέσει αρκετά προβλήματα στο χωριό με τις σκληροπυρηνικές απόψεις της. Θεωρεί ότι μέσα σε αυτά τα χρόνια της επανάστασης, όπως λέει χαρακτηριστικά, και όχι δικτατορίας, έχει να επιτελέσει ένα πολύ σημαντικό έργο: Τη διαπαιδαγώγηση των νέων αλλά και των υπόλοιπων Διαφανιωτών. Προβλήματα, όμως, θα δημιουργήσει και στη ζωή της αδελφής της, με την οποία είναι πολύ αγαπημένες, αλλά διαφορετικοί χαρακτήρες. Η Αιμιλία, επίσης, θαυμάζει απεριόριστα τον γαμπρό της Ακύλα Μεγαρίτη, τον οποίο θεωρεί πρότυπο ηθικής, επιτυχημένου άνδρα και συζύγου.

Μήπως τον βλέπει και διαφορετικά;
Τον θαυμάζει απεριόριστα, μπορώ να σας πω, προς το παρόν (γέλια).

Πάντως η Αιμιλία σας δεν ακούγεται ιδιαίτερα συμπαθής.
Έτσι ακούγεται, αλλά για εμάς τους ηθοποιούς είναι ένα στοίχημα κάθε φορά, ακόμα και τους «αρνητικούς» χαρακτήρες να τους καταλάβουμε και να τους δώσουμε ζωή. Αν δεν αγαπώ την Αιμιλία δεν έχει νόημα να την υποδύομαι. Οπότε, ψάχνοντάς την προσπαθώ να βρω και τις θετικές της πλευρές.

Κοινά στοιχεία μαζί της βρίσκετε;
Φυσικά (γέλια). Αναγνωρίζω σ’ αυτή μια δύναμη, ένα πείσμα, πολλές φορές μια ισχυρογνωμοσύνη που την έχω κι εγώ -υπερασπίζομαι πολύ έντονα τη δική μου άποψη. Ξέρετε, με αφορμή κάθε ρόλο ακουμπάμε σε κάποιο κομμάτι του εαυτού μας που μπορεί να αποτελέσει συνδετικό μας κρίκο με τον ρόλο. Σκέφτομαι, λοιπόν, πόσο δύσκολο είναι για μια ανύπαντρη γυναίκα να ζει το ’70 σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία με ισχυρά «πρέπει». Και υπό μία έννοια θαυμάζω το πώς καταφέρνει να σταθεί σ’ έναν τέτοιο κόσμο. Έχει πολύ «ζουμί» ο ρόλος.

Φέτος, οι «Μέλισσες» έχουν έναν δυνατό «αντίπαλο». Προκαλεί κάποια ανησυχία ο «Σασμός»;
Είναι μεγάλη εγγύηση η έως τώρα πορεία των «Μελισσών» κι έχουν πολύ φανατικούς θεατές. Θεωρώ δε ότι φέτος, θα τους κερδίσουν ακόμα περισσότερο, γιατί έχουν ανεβάσει τον πήχη ψηλότερα. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μακάρι να γίνονται πολλά και ποιοτικά σίριαλ. Καμιά φορά ο ανταγωνισμός κάνει και καλό.

Παράλληλα με την τηλεόραση, θα σας δούμε και στο θέατρο;
Ναι, ξεκινάμε στις 15 Οκτώβρη στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, της Μπέττυς Αρβανίτη. Θα παρουσιάσουμε το «Φθινόπωρο-Χειμώνας», ένα έργο του νομπελίστα Σουηδού συγγραφέα Λαρς Λόρεν σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Παίζουν η Μπέττυ Αρβανίτη, ο Άλκης Παναγιωτίδης, η Αννα Καλαϊτζίδου κι εγώ. Είναι ένα πολύ ανθρώπινο έργο που μιλάει γι’ αυτές τις υπέροχες αλλά και επώδυνες οικογενειακές σχέσεις. Επιτέλους είμαστε εν δράσει…