Κερασμένος ο καφές*
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Απεργήσαμε την Τετάρτη, πανελληνίως, εφημεριδικώς, τηλεοπτικώς, ραδιοφωνικώς, διαδικτυακώς, οριζοντίως και καθέτως. Κατά βάση απεργήσαμε γιατί απέργησαν και οι άλλοι: Ο δημοσιογραφικός κόσμος είναι εναρμονισμένος με τα μεγάλα και τα μικρά συνδικάτα, μολονότι το επάγγελμα έχει την ιδιαιτερότητα- θεωρητικά- να μη δικαιούται διακοπής, επειδή η ενημέρωση του πολίτη πρέπει να είναι διαρκούς ροής, όπως το οξυγόνο, άλλο αν ο πολίτης μας τα χαλάει και κάνει και από αλλού εισπνοές. Θα πεις, και οι συγκοινωνίες πρέπει να είναι διαρκούς ροής, αλλά κόβονται στις απεργίες. Η διαφορά είναι ότι οι συγκοινωνίες, όταν αργούν, λείπουν από τον κόσμο. Θέσαμε βέβαια ένα πλέγμα αιτημάτων προσαρμοσμένων προς τη φύση της δουλειάς μας και των προβλημάτων της.
Ζητήσαμε καλύτερες αμοιβές, για παράδειγμα, αίτημα εύλογο, καθώς οι εργασιακές
συνθήκες για τους νεότερους συναδέλφους έχουν πέσει στα τάρταρα, ενώ οι παλιότεροι έχουν υποχωρήσει θεαματικά στις απολαβές τους , για τους γνωστούς και δυστυχώς μη εξαιρετέους λόγους. Μια 24ωρη απεργία, βέβαια, που απλά θα εξαφανίσει την επαγγελματική ενημέρωση δεν θα λέγαμε ότι μπορεί να συμβάλει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στην εξυπηρέτηση ενός τέτοιου αιτήματος. Αφ’ ενός δεν είναι οι κυβερνήσεις που μας μισθοδοτούν, αφ’ ετέρου προς το συμφέρον τους είναι να λείψουν έστω και για μέρα ρεπορτάζ και σχόλια περί τα Τέμπη. Οσο για τις εκδοτικές επιχειρήσεις, που είναι και οι αρμόδιες να καλυτερέψουν τη θέση μας, ούτε καν σχολιάζουν το αίτημα. Η μισθολογική τους πολιτική είναι ανάλογη των εμπορικών τους εσόδων, μάλιστα οι ίδιες διατείνονται ότι είναι και δυσανάλογη, σε βάρος των ισοζυγίων τους.
Αν έχετε φτάσει μέχρι αυτή την παράγραφο την ανάγνωση, είναι καλό: Φαίνεται ότι σας ενδιαφέρει το θέμα. Σας ενδιαφέρει όμως η επαγγελματική ενημέρωση; Ναι, θα πουν αρκετοί, φτάνει να μη χρειάζεται να πληρώνουμε γι’ αυτήν. Απλή πληροφόρηση είναι, δεν είναι δα και ένας καπουτσίνο, που θέλει μόχθο και μεράκι να φτιαχτεί. Χαλάλι του τα δύο και τα τρία ευρώ που μας χρεώνει το καφενείο.
Αλλωστε, ενημέρωση βρίσκεις δώθε και κείθε, ενώ καπουτσίνο δεν σε κερνάει κανένας. Στο μεταξύ, γίνεται και μια δημοσκόπηση, και προκύπτει ότι η πλειοψηφία των πολιτών αποδοκιμάζει τον τρόπο που κάλυψαν τα μέσα ενημέρωσης την τραγωδία των Τεμπών. Εσύ, σαν δημοσιογράφος, μπορεί να θεωρείς ότι οι συνάδελφοί σου δεν άφησαν πτυχή ανεξερεύνητη, και ότι ο κλάδος πρόσφερε μια καταιγίδα από αποκαλύψεις και καυστικά σχόλια. Ο κόσμος όμως έχει άλλη άποψη: Εκείνη που είχε και πριν τα Τέμπη. Εχει και επιχειρήματα: Αλλωστε, όταν μιλάμε για δημοσιογράφους, εννοούμε τον Πορτοσάλτε και τον Χιώτη, τον Ευαγγελάτο και τον Χατζηνικολάου, και δη τις απομονωμένες τους ατάκες, που απομονώθηκαν για να δικαιολογήσουν την διαμορφωμένη άποψη κατά του κλάδου- είμεθα Πετσωμένοι και τα πετσώνουμε τα θέματα- μια άποψη που δένει με τη γενική πεποίθηση ότι ο Τύπος είναι οκολαούζος του συστήματος.Τα τελευταία χρόνια, ως γνωστόν, η έννοια του συστήματος είναι αρνητική, εξαιρουμένου του ποδοσφαιρικού και του μπασκετικού συστήματος, έστω και αν όλοι, Πετσωμένοι και κολοπετσωμένοι, σε ένα σύστημα κρεμόμαστε: Στο ίδιο.
Φτάσατε μέχρι εδώ το διάβασμα; Μωρέ μπράβο. Μη χάνετε άλλον χρόνο, όμως. Η αντι- μιντιακή κοινωνική στάση είναι συγγενής της γενικότερης απαξίας με την οποία περιβάλλουμε τα πάντα. Δεν έχουμε και άδικο, βέβαια. Αν ο Τύπος έκοβε κεφάλια και χέρια που ξεμύτιζαν σε κάθε θεσμικό ξέφωτο, οι πολιτικοί όχι απλώς θα ήταν πιο προσεκτικοί και αποτελεσματικοί, αλλά ούτε καν θα υπήρχαν. Το ιδιόμορφο είναι εκλέγονται εκείνοι που ψηφίζονται από πολίτες που πνέουν μένεα κατά του πολιτικού κόσμου, και αν πει ένας αξιόλογος τεχνοκράτης να πολιτευθεί, θα ιδρώσει για να δει θεού πρόσωπο. Αυτό, πώς το εξηγείς; Παράγγειλε έναν καπουτσίνο μπας και το ερμηνεύσουμε.
Φτάσατε το κείμενο μέχρι τέλους; Ε, κερασμένος ο καπουτσίνο.
*Υπό όρους
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
