Το «πρόβλημα Πελετίδης»

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντής Σύναξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Ο Κώστας Πελετίδης εξελέγη και επανεξελέγη δήμαρχος επειδή ως υποψήφιος δίνει στους περισσότερους ψηφοφόρους την καλύτερη λύση απέναντι σε άλλες που τους απωθούν, χωρίς απαραίτητα να είναι ιδανικός («μωρέ Πελετίδης, και πάλι Πελετίδης!») ενώ την ίδια στιγμή δεν προέκυψε υποψήφιος που να κατανικά το αίσθημα της άπωσης και να εμπνέει την έλξη, με όρους πλειοψηφίας.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της DC που δημοσιεύει σήμερα η «Πελοπόννησος», έκβαση παρόμοια με αυτές του 2014 και του 2019 είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο και για τις κάλπες του 2023.

Αυτό θα συμβεί, αν συμβεί, επειδή οι αντίπαλοι του Κ. Πελετίδη δεν μπόρεσαν να
συναντήσουν το δημόσιο αίσθημα και να συγκινήσουν τον κόσμο, αφενός, και επειδή ο κόσμος δεν είναι και τόσο δυσαρεστημένος από τον δήμαρχο, όσο θα ήθελαν οι αντίπαλοί του και το αντι-πελετιδικό κοινωνικό λόμπι, το οποίο, επειδή συνευρίσκεται στις συναναστροφές του κέντρου και τεστάρει την προσωπική του άποψη απέναντι σε συμφωνούντες, βαυκαλίζεται πως πλειοψηφεί. Αλλά δεν πλειοψηφεί. Υπάρχει κι άλλη Πάτρα, που είναι και μεγαλύτερη. Παράδειγμα, το Καρναβάλι: Τα έσπασε με τα ιστορικά πληρώματα η δημοτική αρχή και ανέβασε κι άλλο τα ποσοστά της.

Γιατί λοιπόν οι αντίπαλοι του Κ. Πελετίδη δεν έχουν συγκινήσει το πλατύτερο εκλογικό σώμα;

Φαίνεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία ασχολείται πολύ λιγότερο με τον αυτοδιοικητικό
περίγυρο από όσο θα θέλαμε εμείς οι δημοσιογράφοι, μπας και αυξηθεί ο απόηχος της δουλειάς μας. Ο δείκτης αναγνωρισιμότητας των λοιπών υποψηφίων δημάρχων τα λέει όλα.

Ο περισσότερος κόσμος δεν είναι αυτοδιοικητικά συνειδητοποιημένος με όρους
πληρότητας, και αν ήταν, η ζωή των περισσότερων αυτοδιοικητικών θα ήταν πολύ δύσκολη, διότι θα έπρεπε να βασανίζουν πολύ περισσότερο την οραματολογία και τις απόψεις τους. Ο πατρινός δεν πιστεύει ότι η ζωή του εξαρτάται και τόσο από τις κατευθύνσεις που δίνουν οι τοπικές εξουσίες, πολύ περισσότερο από τότε που μηδενίστηκαν τα περιθώρια για στοχευμένες αποφάσεις που άπτονται της ατομικής μας μικροκλίμακας. Τα μεγάλα οράματα ασφαλώς και δεν τον αφορούν, αντιθέτως τα ειρωνεύεται και τα απαξιώνει, αλλά και τα υποψιάζεται: Αποτελούν δυνητικά οχήματα για να βολεύονται οι συνήθεις καριερίστες των αξιωμάτων και οι ευέλικτοι μανατζερίστες που πιάνουν τα πόστα.

Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών δεν συγκινείται από μεσο-μακροπρόθεσμους
σχεδιασμούς, τους οποίους δεν παρακολουθεί ή τους απαξιώνει, δυνάμει του γνωστού αρνητικού πνεύματος που κυριαρχεί σε μια πόλη με πολύ χαμηλό δείκτη αυτοεκτίμησης και με ταυτοτική θολούρα.

Η ψήφος στις δημοτικές εκλογές πολύ λιγότερο αφορά την πόλη και την προοπτική, και πολύ περισσότερο τη διάθεση, τους συμβολισμούς, την ανάγκη για διαμαρτυρία. Και ο Κώστας Πελετίδης, στοιχείο που γενικά διαφοροποιείται στα μάτια των πολιτών – βάσιμα ή αβάσιμα- από το τοπικό κατεστημένο, θεωρείται ιδανικός αγωγός για μια τέτοια λειτουργία.

Σε άλλες πόλεις, η κοινή γνώμη βρίσκεται σε άλλο μήκος κύματος. Αλλά πρόκειται για άστεα μικρότερα και πιο ελεγχόμενα στις λειτουργίες τους. Με ένα κάστρο ξωτικών, τις μεταμορφώνεις. Η Πάτρα είναι μεγάλο, αχανές και προβληματικό πολεοδομικό συγκρότημα. Τα μεγέθη και οι κατευθύνσεις της δεν μεταβάλλονται εύκολα.

Δεν ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο ο Κ. Πελετίδης που πέτυχε σερί θητειών. Το ίδιο έγινε και με τον Θ. Αννινο και τον Α. Καράβολα. Για παραπλήσιους λόγους με τον πρώτον, για άλλους με τον δεύτερον, αλλά με ένα κοινό παρανομαστή. Την αίσθηση των πολιτών ότι «αυτός είναι ο δήμαρχός μας», μια αίσθηση που δημιουργείται μέσα από την καλλιέργεια σχέσεων μεταξύ πολίτη και δημοτικής μηχανής, την οποία το σύστημα Πελετίδη τη δουλεύει με επιτυχία, την ώρα που οι αντίπαλοί του πιστεύουν πως η προοπτική μιας μαρίνας Μέγκα Γιοτ θα συγκινήσει τους πατρινούς, ενώ θα έπρεπε να αντιλαμβάνονται ότι απλά επιβεβαιώνει την αίσθησή τους ότι απέχουν παρασάγγας από την ατομική τους σφαίρα.

Φαίνεται ότι η απάντηση στο ζήτημα Πελετίδης είναι ένας καλύτερος Πελετίδης. Πολλοί μιλούν για «πρόβλημα Πελετίδης», γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι για τον περισσότερο κόσμο στην πόλη, το πρόβλημα είναι όλα τα άλλα, και δε λες που έχουμε έναν Πελετίδη να τους τα χώνει.